Ш. АГАХАНОВ: В ЛЕЗГИНСКОМ ЯЗЫКЕ НЕТ ТЕРМИНА "АЗЕРБАЙДЖАНЕЦ". МЫ ИХ НАЗЫВАЕМ "МОНГОЛАМИ"
Известный лезгинский деятель обратился к лезгинскому народу и мировой общественности с видеопризывом. Подробности ниже, по ссылкам:
***
***
«Арцах выстоит, а Азербайджан уже истощен войной. Выстоит ли Баку -
большой вопрос»: лезгинский общественный деятель Шахлар Агаханов - ВИДЕО
Крупный
лезгинский общественный деятель Шахлар Агаханов выступил на канале
"Лезгинская республика" с очередным призывом к лезгинскому народу и
мировому сообществу.
В своем
обращении Агаханов отметил опасность алиевского режима для всего региона.
Использование и фактическое угнетение коренных народов Азербайджана уже
приобрело критические масштабы. Для лезгин и талышей остро стоит вопрос
выживания и тотальной ассимиляции. Агаханов задется вопросом, за что воюют
лезгины, которых называют братьями в Азербайджане? "Существуют
сомнения насчет того, будет ли лезгинам хорошо в случае победы над
Арцахом...". "Будет еще хуже для всех коренных народов. Это будет окончательное
решение лезгинского вопроса!" - отметил Шахлар Агаханов "Выстоит ли
Арцах?" спрашивает он и отвечает, что "выстоит обязательно!". "Выстоит ли
Азербайджан - большой вопрос".
Подробнее:
http://russia-artsakh.ru/node/5740
***
АЗЕРБАЙДЖАНЦЫ НАЧАЛИ ВОЗВРАЩАТЬСЯ НА СВОЮ ИСТОРИЧЕСКУЮ РОДИНУ - В МОНГОЛИЮ?
В последние дни в соцсетях распространяется информация о том, что среди азербайджанцев растет интерес к их исторической родине - Монголии, откуда они прибыли и обосновались на Южном Кавказе. Сообщается, что многие азербайджанцы желают покинуть чуждый для них южнокавказский регион и вернуться в родные края - в провинцию Джалаир в Северной Монголии. Не знаем, насколько соответствует действительности эта информация, но сведения о том, что Монголия - родина азербайджанцев, подтвердил сам основоположник азербайджанской историографии Аббас-Кули-ага Бакиханов.
***
Террористическая война против Арцаха (Карабаха) и армянского народа, развязанная властями России, Израиля, Азербайджана и Турции при содействии окружения Дональда Трампа, на первый взгляд увенчалась успехом. Но это только на первый взгляд. Огромные потери азербайджанской армии обескровили Баку - до такой степени, что в Азербайджане начались буквально голодные бунты. Помимо того, Москва, Тель-Авив, Анкара и Баку столкнулись с тяжелейшей проблемой - что делать с тысячами древнейших армянских памятников на территориях, контролируемых Азербайджаном? Баку - явно с подачи Москвы и Тель-Авива - ныне пытается присвоить эти немые свидетельства армянской принадлежности упомянутых территорий. Но попытки эти настолько неуклюжи и примитивны, что вызывают смех у всех экспертов. Трагикомично, но факт: справедливость армянских утверждений о Карабахе подтверждает не кто-нибудь, а сам отец азербайджанской историографии Аббас-Кули-ага Бакиханов! Судите сами...
"Каджары - это племя Джалаирских тюрок из числа тех 200 тысяч семейств, которые были переселены Хулагу-ханом (внуком Чингиз-хана) в Персию. В Ма'асири-и султанийе (истории Каджаров) сказано: "Сартак - один из влиятельных людей этого племени, был наставником Аргун-хана и правителем Хорасана и Табаристана. Он имел сына по имени Каджар, от которого и пошло это племя. Часть каджаров некогда переселилась в Анатолию и Сирию. Эмир Теймур (Тамерлан) переселил 50 тысяч семейств каджаров в Кавказский край и поселил их в Эриване, Гандже и Карабаге, где они в течение времени ещё более умножились. Многие из этих каджаров при сефевидских шахах были государственными деятелями и управляли Арменией. Это от них произошли эриванские и ганджинские ханы, из которых последние, по имени Зиядоглы, раньше были владыками земель от Худаферинского моста до деревни Шулавер, что выше Красного моста в Грузии...".
Справка:
1) Джалаир - регион в южной Сибири и северной Монголии, в Алтае. Именно этот регион, автор считает родиной тюрок-каджаров.
2) 200 тысяч семей - это 1 миллион человек.
То есть 1 миллион тюрок из одного этого племени, были переселены из Алтая в Персию
3) Хулагу хан жил в 1217-1265 годах.
Именно в этот период, согласно автору, 1 миллион тюрок переселились из Алтая в Персию.
4) Тамерлан правил в 1370-1405 годах.
Именно в это время, по мнению автора, 50 тысяч каджарских семей были переселены в Армению.
5) 50 тысяч семейств - это 250 тысяч тюрок.
То есть 250 тысяч тюрок, по мнению автора, в 1370-1405 годах, были переселены в Армению.
6) Эриван, Гянджа и Карабах, согласно книге Аббас Кули ага Бакиханова - это земли Армении, где жили армяне и которые были захвачены тюрками, привезёнными монголами из Алтая.
https://russia-armenia.info/node/74400
ГЕЙДАР АЛИЕВ: “САМОНАЗВАНИЕ «АЗЕРБАЙДЖАНЦЫ» ПОЯВИЛОСЬ В МИРЕ ТОЛЬКО С 1936 ГОДА"
Азербайджан появился на карте мира лишь в 1918 году: новое государство провозгласило независимость, выбрав для себя название «Азербайджанская Республика». Как результат, местное население, которое доселе называло себя «турками», а порой и общим наименованием «татары» или «мусульмане», в мае 1918 года меняет самоназвание посредством политического решения и росчерком пера превращается в «азербайджанцев».
То, что новое самоназвание долгое время было чуждым для местного населения, свидетельствует хотя бы тот факт, что вплоть до 1936 года, то есть почти два десятилетия, они продолжали по-прежнему именовать себя «турками». Об этом пишут также азербайджанские исследователи. Об этом говорил и президент Азербайджана Гейдар Алиев. Об этом писали и многие азербайджанские ученые и исследователи. Так, А. Алекперов в своей работе «Исследования по археологии и этнографии Азербайджана» отмечал: «Это название (азербайджанцы) получило широкое употребление среди азербайджанского населения лишь с 1936 года. До этого же времени вместо «азербайджанцы» употреблялось название тюрки». (Алекперов А. К. «Исследования по археологии и этнографии Азербайджана. Баку: Издательство академии наук Азербайджана. 71). Согласно тому же автору, «прошло много лет, прежде чем народ страны стал называть себя азербайджанцами». (См. там же).
Родившаяся в Тавризе профессор Джорджтаунского университета в Вашингтоне, член центра исламоведческих исследований в Оксфорде, политолог и историк Ширин Хантер, рассматривая этот вопрос в более конкретной плоскости, пишет в своей работе «Закавказье в переходный период: становление наций и конфликты» следующее: «В советский период получает распространение легенда о происхождении Азербайджана, которую недавно принялись совершенствовать азербайджанские шовинисты. Данная точка зрения о происхождении Азербайджана не имеет какой-либо исторической основы и в своей основе содержит противоречивые положения». (Hunter, Shireen T. 1994. The Trans-Caucasus in Transition. Nation-building and Conflict. Washington DC: The Centre for Strategic and International Studies. 59.).
В бакинской газете «Зеркало» от 8 августа 2009 года была опубликована статья Фарида Алекперли под названием «Национальная идеология Азербайджана: кто мы, откуда произошли и куда идем?», в которой он рассматривает вопросы самоназваний населения Азербайджана и пишет следующее: «До сталинской реформы 1930-х годов «азербайджанца» просто не существовало, и подобное название было навязано в конце 1930-х годов по воле Сталина, в то время как в Азербайджанской Демократической Республике в 1918-1920 гг. и в советском Азербайджане вплоть до конца 1936 года официальным названием народа было turk… Потеряв национальную самоидентификацию, мы погрязли в спорах о том, кто мы – потомки албанцев, мидян или кого-то еще. Этим утомительным и глупым спорам конца нет и не будет, пока мы не встанем на естественную платформу и не признаем, что под искусственным, безликим названием «азербайджанец» скрываются реальные этносы – в основном тюрки».
https://www.youtube.com/watch?v=n3VOfCdeNMM
https://www.panorama.am/ru/news/2012/08/29/galchyan-history/692199
***
ПРОФЕССОР ГАСАН ГУЛИЕВ: "ПРЕДКИ АЗЕРБАЙДЖАНЦЕВ - ПЛЕМЕНА "АК-КОЮНЛУ" ("БЕЛЫЕ БАРАНЫ") И "КАРА-КОЮНЛУ" ("ЧЕРНЫЕ БАРАНЫ")
Сегодня в СМИ и соцсетях часто разгораются споры о том, являются ли азербайджанцы коренным народом Южного Кавказа? Армяне, грузины, лезгины, аварцы и другие народы регионы убеждены, что нет: азербайджанцы - пришлые кочевники, осевшие в регионе в составе монгольских орд в средние века. Азербайджанцы, турки и некоторые израильтяне утверждают, что да, они коренные жители региона. Где же правда? Предлагаем послушать самих азербайджанских ученых, которые сами пишут о том, что предками азербайджанцев являются кочевые племена "Кара-Коюнлу" ("Черные бараны") и "Ак-Коюнлу" ("Белые бараны"), которые появились в Закавказье в XV–XVI веках. А почему символом предков азербайджанцев были черные и белые бараны? На этот вопрос отвечает азербайджанский профессор Гасан Гулиев...
Отрывок из статьи азербайджанского профессора Гулиева:
"Культ "барана" среди предков азербайджанцев зародился на почве осознания прагматической значимости "барана" - его роли в удовлетворении основных жизненных потребностей и становлении специфичного образа жизни, мировоззрения. Именно баран стал основным поставщиком продуктов питания и прежде всего культового мяса, а кожа и шерсть дали "пищу" для национальной одежды. Наконец, и самое главное, кочующие стада заложили основы архетипичного образа жизни: из глубокой истории дошли до современности несомненные прагматические следы культовой роли барана".
И далее:
"От культа барана зародились многие черты ментальности. Например, ненасытность азербайджанцев (азербайджанских тюрков) на мясо (причем культовое почитание баранины): подобно волку они пасут волчьи стада ради удовлетворения этой ненасытной тяги к мясу. Своеобразие ментальности во многим проистекает из бараньих тотемных черт".
Что же способствовало зарождению некого культа барана среди предков азербайджанцев? Профессор Гулиев поясняет:
"Зарождению культа "барана" способствовали ряд объективных импульсов: баран был одним из основных источников национального меню (мясо, молоко, масло, сыр, айран и т.д.), поставщиком наиболее значимых аксессуаров бытовой жизни (одежда и обувь, постель и т.д.), стимулом для развития ремесел (прежде всего коврового искусства). В отношении азербайджанцев к барану (как культовому мясу) явно проступает мотив "вольчьего культа": они ненасытны на мясо и ощущение полноты жизни связано с ритуалом поедания мяса. Без мяса жизнь превращается в сплошное "волчье завывание" на очень плохую судьбу (гисмет). В культово "бараньей жизни" явно доминирует волчий фактор постоянного поиска мяса. На базе симбиоза этих двух тотемов возникла своеобразная экологическая модель жизни: традиция культивировала постоянную "охоту" на барана, питалась его мясом и производила наиболее важные элементы национального меню, ассортимент одежды и кожаных изделий, ковер и т.д."
Интересным является и следующий момент:
"Важно обратить внимание и на ментально "валютную" роль культа барана. Для азербайджанцев "баран" был и остается самой надежной валютой на все случаи жизни. Когда азербайджанцы по какому-либо поводу заключают пари, то проигравший обычно обещает "гонаглыг", разумея так или иначе принесение в жертву барана (мясо на трапезу). По сей день практикуется ритуал приношения барана в качестве презента (не осуждаемая традицией мелкая коррупция), а сельские свадебные ритуалы предполагают "бараний калым". Почти каждое важное событие жизни (праздники, повышение в должности, рождение детей, знаковые этапы карьеры и др.) дают повод для пиршеств, немыслимых без "барана"".
И в конце азербайджанский профессор делает смелый вывод:
"Наши предки поклонялись тотемным изображениям барана, ибо они лучше нас знали и представляли его культовую роль. Современное иронично-скептическое отношение к "барану" достойно сожаления. В современном чувстве стыдливости, провоцируемое негативными ассоциациям вокруг образа барана, содержится, наверно, момент осознания и признания недостойности нашего отношения к прошлому. Вспомним еще раз: в азербайджанской лексике "игид" (храбрец) и "гоч" (баран) синонимы. Это значит, что в архаичное время "гоч" заслуживал такого же уважения как "игид". Некоторым нашим современникам, видимо, явно недостает волчьей смелости признать исключительно позитивную роль культа (тотема) барана в генезисе и сохранении ментальных основ жизни".
Как говорится, добавить нечего...
Предками азербайджанцев являются кочевые племена "Кара-Коюнлу" ("Черные бараны") и "Ак-Коюнлу" ("Белые бараны"), которые появились в Закавказье в XV–XVI веках, и они не могли быть аборигенами в Карабахе (см. Босворт К. Э. Мусульманские династии. Справочник по хронологии и генеалогии. Москва: Наука, 1971, стр. 221-224).
***
ЗАЯВЛЕНИЕ ПУТИНА РАЗОЗЛИЛО АЗЕРБАЙДЖАНЦЕВ
Заявление В.Путина в Баку расценивают как "опасное". В эти дни в азербайджанской прессе появляются вот такие публикации - "Опасная риторика Путина", в которых, в частности, говорится: "Печенеги, если кто забыл — это огузы. К огузской ветви тюркских языков относится азербайджанский язык. То есть подавляющее большинство граждан Азербайджана —потомки печенегов, которых Путин в своем экскурсе в историю мало что назвал "жестокими варварами", так еще и уподобил коронавирусу. Точно так же к огузской ветви относится и современный турецкий язык. И в Анкаре продемонстрированную Путиным тюркофобию будут анализировать. Президентские спичрайтеры об этом не знали? Они не заглянули в словарь? Или просто воспринимали ссылки на "половцев", "печенегов" и прочих "монголо-татар" как дежурную риторику и не сочли нужным задуматься, как воспримут путинский спич о "печенегах" и "половцах"" в Азербайджане и Турции?
С одной из этих азербайджанских публикаций можно ознакомиться по следующей ссылке: Опасная риторика Путина https://minval.az/news/123978326
https://thirdforceplus.blogspot.com/2020/04/8.html
***
ՇԱԽԼԱՐ ԱՂԱԽԱՆՈՎ. ԼԵԶԳԻՆԵՐԵՆՈՒՄ «ԱԴՐԲԵՋԱՆՑԻ» ԵԶՐՈՒՅԹ ՉԿԱ: ՄԵՆՔ ՆՐԱՆՑ «ՄՈՆՂՈԼՆԵՐ» ԵՆՔ ԱՆՎԱՆՈՒՄ
***
"Արցախը կդիմանա, իսկ Ադրբեջանն արդեն հյուծված է պատերազմից։ Կդիմանա արդյո՞ք Բաքուն, մեծ հարց է". լեզգիական հասարակական գործիչ Շահլար Աղախանով. տեսանյութ
Լեզգիական հասարակական գործիչ Շահլար Աղախանովը "Լեզգիական Հանրապետություն" հեռուստաալիքով հանդես է եկել լեզգիական ժողովրդին և համաշխարհային հանրությանը ուղղված հերթական կոչով: Իր ուղերձում Աղախանովը նշել է ալիևյան ռեժիմի վտանգավորությունը ողջ տարածաշրջանի համար։ Ադրբեջանի բնիկ ժողովուրդների օգտագործումն ու փաստացի ճնշումներն արդեն իսկ կրիտիկական մասշտաբներ են ձեռք բերել։ Լեզգիների և թալիշների համար սուր է դրված գոյատևման և տոտալ ուծացման հարցը։ Աղախանովը հարց է տալիս, թե ինչի համար են կռվում լեզգիները, որոնց Ադրբեջանում եղբայր են անվանում։ "Կասկածներ կան, թե արդյոք լեզգիների համար լավ կլինի Արցախի նկատմամբ հաղթանակի դեպքում...": "Ավելի վատ կլինի բոլոր բնիկ ժողովուրդների համար։ Դա կլինի լեզգիների հարցի վերջնական լուծումը", - նշել է Շահլար Աղախանովը: "Կդիմանա արդյո՞ք Արցախը" հարցնում է նա և պատասխանում, որ "անպայման կդիմանա": "Կդիմանա արդյո՞ք Ադրբեջանը, մեծ հարց է".
"Քաջարը Ջալաիրյան թյուրքերի ցեղն է այն 200 հազար ընտանիքների թվից, որոնք Հուլագու խանի (Չինգիզ խանի թոռան) հրահանգով տեղահանվել են Պարսկաստան։ "Մա'ասիրիի սուլթանիյե" (Քաջարի պատմություն) գրքում ասված է. "Սարտակը այդ ցեղի ազդեցիկ մարդկանցից մեկն էր, նա եղել է Արգուն խանի և Խորասանի ու Թաբարստանի կառավարիչը": Նա որդի ուներ Քաջար անունով, որից էլ այդ ցեղն առաջացավ։ Քաջարների մի մասը ժամանակին տեղափոխվել է Անատոլիա և Սիրիա։ Էմիր Թեյմուրը (Թամերլանը) քաջարների 50 հազար ընտանիք տեղափոխեց Կովկասյան երկրամաս եւ բնակեցրեց նրանց Էրիվանում, Գանջայում եւ Կարաբագում (Արցախում ՝ հեղ.), որտեղ նրանք ժամանակի ընթացքում ավելի բազմապատկվեցին: Այդ քաջարներից շատերը սեֆեվիդյան շահի օրոք պետական գործիչներ էին և կառավարում էին Հայաստանը։ Նրանցից են եղել Էրիվանի և Գանջայի խաները, որոնցից վերջիններս, Զիյադօղլի անունով, նախկինում եղել են Խուդաֆերինի կամրջից մինչև Շուլավեր գյուղ հողերի տերեր, ինչը Վրաստանի Կարմիր կամրջից վերև է...":
Տեղեկանք.
1) Jalair-ը գտնվում է Հարավային Սիբիրում եւ Հյուսիսային Մոնղոլիայում, Ալթայում: Հեղինակը հենց այս տարածաշրջանն է համարում է թյուրք քաջարների հայրենիքը։
2) 200 հազար ընտանիքը 1 միլիոն մարդ է: Այսինքն այս ցեղից մեկ միլիոն թյուրք է տեղափոխվել Ալթայից Պարսկաստան:
3) Հուլագու խանը ապրել է 1217-1265 թվականներին: Հենց այդ ժամանակ էլ, ըստ հեղինակի, 1 մլն թյուրք Ալթայից տեղափոխվեց Պարսկաստան։
4) Թամերլանը իշխում էր 1370-1405 թվականներին: Հենց այդ ժամանակ էլ, ըստ հեղինակի, քաջարների 50 հազար ընտանիք տեղափոխվել է Հայաստան։
5) 50 հազար ընտանիք, այսինքն՝ 250 հազար թյուրք, ըստ հեղինակի, 1370-1405 թվականներին տեղափոխվեց Հայաստան։
6) Էրիվանը, Գյանջան և Ղարաբաղը, ըստ Աբաս Կուլի աղա Բակիխանովի գրքի, Հայաստանի հողերն են, որտեղ ապրել են հայերը և որոնք զավթվել են մոնղոլների կողմից Ալթայից բերված թյուրքերի օգնությամբ:
ՌՈՒՍԱՍՏԱՆԻ ՆԱԽԱԳԱՀԻ ԵԼՈՒՅԹԸ ԻՍԿԱԿԱՆ ԿԱՏԱՂՈՒԹՅՈՒՆ Է ԱՌԱՋԱՑՐԵԼ ԱԴՐԲԵՋԱՆՈՒՄ
Վլադիմիր Պուտինը համեմատել է ադրբեջանցիների և թուրքերի նախնիներին կորոնավիրուսի հետ
Կորոնավիրուսի հետ կապված Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինի ելույթը իսկական կատաղություն է առաջացրել Ադրբեջանում։ Բանն այն է, որ ՌԴ ղեկավարն այդ վիրուսը համեմատել է պոլովցիների ու պեչենեգների (օղուզների) հետ, որոնց ադրբեջանցիներն ու թուրքերը համարում են իրենց նախնիները։ «Մենք հաղթել ենք պոլովցիներին, պեչենեգներին, կհաղթենք նաեւ այս վարակը՝ կորոնավիրուսը», ապրիլի 8-ին ՌԴ քաղաքացիներին հղած երրորդ ուղերձում հայտարարել էր Ռուսաստանի նախագահը:
Այս օրերին ադրբեջանական մամուլում ահա այսպիսի հրապարակումներ են հայտնվում՝ "Պուտինի վտանգավոր հռետորաբանությունը", որտեղ, մասնավորապես, ասված է.
«Պեչենեգները, եթե որեւէ մեկը մոռացել է, դա օղուզներն են: Թյուրքական լեզուների օղուզական ճյուղին է պատկանում ադրբեջաներենը։ Այսինքն՝ Ադրբեջանի քաղաքացիների ճնշող մեծամասնությունը պեչենեգների հետնորդներն են, որոնց Պուտինը պատմության իր էքսկուրսում ոչ միայն «դաժան բարբարոսներ» է անվանել , այլև նմանեցրել է նրանց կորոնավիրուսի հետ։ Ընդ որում, դա արել է հենց այն ժամանակ, երբ Ռուսաստանը Հայաստանին շռայլորեն զենք է մատակարարում։
Օղուզական ճյուղին է պատկանում նաև ժամանակակից թուրքերենը: Եվ Անկարայում Պուտինի ցուցադրած թյուրքատյացությունը անպայման վերլուծելու են։ Ռուսաստանի նախագահի սփիչրայթերները այդ մասին չգիտեի՞ն։ Նրանք բառարաններ չե՞ն նայում: Թե՞«պոլովցիներին», «պեչենեգներին» և այլ «մոնղոլ-թաթարներին» հղումները ընկալում էին որպես հերթապահ հռետորաբանություն և հարկ չէին համարում մտածել, թե ինչպես կընկալեն պուտինյան սպիչը «պեչենեգաների» և «պոլովցիների» մասին Բոսֆորից մինչև Ալթայ հսկայական տարածության վրա»։
Ով տիրապետում է ռուսերենին, կարող է ընթերցել այդ հրապարակումներից մեկը հետեւյալ հղումով Опасная риторика Путина https://minval.az/news/123978326
Վահրամ ԱՂԱՋԱՆՅԱՆ
https://minval.az/news/123978326
Ադրբեջանը աշխարհի քարտեզի վրա հայտնվեց միայն 1918 թվականին. նոր պետությունն անկախություն հռչակեց՝ իր համար ընտրելով "Ադրբեջանի Հանրապետություն" անվանումը: Արդյունքում տեղի բնակչությունը, որը մինչ այդ իրեն անվանում էր "թուրքեր", իսկ երբեմն էլ՝ "թաթարներ" կամ "մահմեդականներ" ընդհանուր անվանումով, 1918 թվականի մայիսին քաղաքական որոշման միջոցով փոխում է ինքնանվանումը և գրչի հարվածով վերածվում "ադրբեջանցիների"։
Այն, որ նոր ինքնանվանումը երկար ժամանակ խորթ էր տեղի բնակչության համար, վկայում է գոնե այն փաստը, որ ընդհուպ մինչև 1936 թվականը, այսինքն՝ գրեթե երկու տասնամյակ, նրանք շարունակում էին իրենց "թուրք" անվանել։ Այս մասին գրում են նաև ադրբեջանցի հետազոտողները։ Այդ մասին խոսել է նաև Ադրբեջանի նախագահ Հեյդար Ալիևը։ Այս մասին գրել են նաև ադրբեջանցի շատ գիտնականներ։ Այսպես Ա.Ալեքպերովն իր "Ադրբեջանի հնագիտության և ազգագրության ուսումնասիրություններ" աշխատության մեջ նշել է. "Այս անվանումը (ադրբեջանցիներ) ադրբեջանական բնակչության շրջանում լայն կիրառություն է ստացել միայն 1936 թվականից։ Մինչև այդ ժամանակ "ադրբեջանցիների" փոխարեն օգտագործվում էր "թյուրքեր" անվանումը" (Ա.Կ. Ալեքպերով "Հետազոտություններ Ադրբեջանի հնագիտության և ազգագրության վերաբերյալ. Ադրբեջանի Գիտությունների Ակադեմիայի հրատարակչություն: 71). Ըստ նույն հեղինակի՝ "շատ տարիներ են անցել, երբ երկրի ժողովուրդը սկսեց իրեն ադրբեջանցի անվանել" (տես նույն տեղում):
Թավրիզում ծնված Վաշինգտոնի Ջորջթաունի համալսարանի պրոֆեսոր, Օքսֆորդի իսլամագիտական հետազոտությունների կենտրոնի անդամ, քաղաքագետ և պատմաբան Շիրին Հանթերը այս հարցը դիտարկելով ավելի կոնկրետ հարթությունում, իր "Անդրկովկասը անցումային շրջանում.ազգերի կայացումը և հակամարտությունները" աշխատության մեջ գրում է հետևյալը. Ադրբեջանի ծագման վերաբերյալ այս տեսակետը որևէ պատմական հիմք չունի և իր հիմքում պարունակում է հակասական դրույթներ"։ (Hunter, Shireen T. 1994. The Trans-Caucasus in Transition. Nation-building and Conflict. Washington DC: The Centre for Strategic and International Studies. 59.).
Բաքվի "Զերկալո" թերթում 2009 թվականի օգոստոսի 8-ին հրապարակվել է Ֆարիդ Ալեքպերլիի "Ադրբեջանի ազգային գաղափարախոսությունը. ո՞վ ենք մենք, որտեղի՞ց ենք եկել և ու՞ր ենք գնում" վերնագրով հոդվածը: "Մինչև 1930-ական թվականների ստալինյան բարեփոխումը "ադրբեջանցի" պարզապես գոյություն չուներ և նման անվանում պարտադրվեց 1930-ականների վերջին Ստալինի կամքով, այն դեպքում, երբ Ադրբեջանի Դեմոկրատական Հանրապետությունում 1918-1920 թթ. եվ Խորհրդային Ադրբեջանում մինչև 1936 թվականի վերջը ժողովրդի պաշտոնական անունը թուրք էր... Կորցնելով ազգային ինքնությունը՝ մենք թաղվել ենք վեճերի մեջ, թե ով ենք մենք՝ ալբանացիների, մարերի կամ մեկ ուրիշի հետնորդները։ Այս հոգնեցուցիչ ու հիմար վեճերին վերջ չկա ու չի լինելու, քանի դեռ մենք չենք կանգնել բնական հարթակի վրա և չենք ընդունել, որ "ադրբեջանցի" արհեստական, անդեմ անվան տակ թաքնված են իրական էթնոսներ՝ հիմնականում թյուրքեր"։
https://www.youtube.com/watch?v=n3VOfCdeNMM
https://www.panorama.am/ru/news/2012/08/29/galchyan-history/692199
***
SHAKHLAR AGAKHANOV: THERE IS NO TERM "AZERBAIJANI" IN THE LEZGIAN LANGUAGE. WE CALL THEM "MONGOLS"
A well-known Lezgian figure addressed the Lezgian people and the world community with a video appeal. Details below, by the links:
***
There is no term "Azerbaijani" in the Lezgian language, absolutely not. There are "mugals", "moguls", that is, "Mongols". This statement was made by the famous Lezgian figure Shakhlar Agakhanov. According to him, there are Moguls, there are Terekemen, Padars, etc., but there is no such term - "Azerbaijani". "This suggests that this is not a single ethnic group, but some tribes that have grouped under some ideology and, accordingly, a new so-called Azerbaijani nation is being created," says Mr. Agakhanov.
Details are in the video:
***
"Artsakh will survive, but Azerbaijan is already exhausted by the war. Whether Baku will survive is a big question": Lezgian public figure Shakhlar Agakhanov - VIDEO
A prominent Lezgian public figure, Shakhlar Agakhanov, made another appeal to the Lezgian people and the world community on the Lezgian Republic channel.
In his address, Agakhanov noted the danger of the Aliyev regime for the entire region. The use and actual oppression of the indigenous peoples of Azerbaijan has already acquired critical proportions. For Lezgins and Talyshs, the issue of survival and total assimilation is acute. Agakhanov will ask himself why the Lezgins, who are called brothers in Azerbaijan, are fighting for? "There are doubts about whether it will be good for the Lezgins in case of victory over Artsakh...". "It will be even worse for all indigenous peoples. This will be the final solution to the Lezgian question!" - noted Shakhlar Agakhanov, "Will Artsakh stand?" he asks and answers that "it will definitely stand!". "Whether Azerbaijan will survive is a big question."
More detailed:
http://russia-artsakh.ru/node/5740
https://thirdforceplus.blogspot.com/2020/04/8.html
***
HEYDAR ALIYEV: "THE SELF-DESIGNATION "AZERBAIJANIS" APPEARED ONLY SINCE 1936"
Azerbaijani President Heydar Aliyev recognized the Armenian side's rightness - until 1936, "Azerbaijanis" did not consider themselves... Azerbaijanis. Ilham, you have to listen to Daddy!
Azerbaijan appeared on the world map only in 1918: the new state declared independence, choosing the name "Azerbaijan Republic" for itself. As a result, the local population, who hitherto called themselves "Turks", and sometimes by the common name "Tatars" or "Muslims", in May 1918 changed their self-designation through a political decision and with a stroke of the pen turned into "Azerbaijanis".
The fact that the new self-designation was alien to the local population for a long time is evidenced at least by the fact that until 1936, that is, for almost two decades, they continued to call themselves "Turks" as before. Azerbaijani researchers also write about this. Azerbaijani President Heydar Aliyev also spoke about this. Many Azerbaijani scientists and researchers have also written about this. Thus, A. Alekperov in his work "Studies on the Archeology and Ethnography of Azerbaijan" noted: "This name (Azerbaijanis) has been widely used among the Azerbaijani population only since 1936. Until the same time, the name Turki was used instead of "Azerbaijanis". (Alekperov A. K. "Research on archeology and ethnography of Azerbaijan. Baku: Publishing House of the Academy of Sciences of Azerbaijan. 71). According to the same author, "many years passed before the people of the country began to call themselves Azerbaijanis." (See ibid.).
Born in Tabriz, professor at Georgetown University in Washington, a member of the Center for Islamic Studies at Oxford, political scientist and historian Shirin Hunter, considering this issue in a more concrete plane, writes in her work "Transcaucasia in transition: the Formation of nations and conflicts" the following: "During the Soviet period, the legend of the origin of Azerbaijan is spreading, which Azerbaijani chauvinists have recently begun to improve. This point of view about the origin of Azerbaijan has no historical basis and basically contains contradictory provisions." (Hunter, Shireen T. 1994. The Trans-Caucasus in Transition. Nation-building and Conflict. Washington DC: The Centre for Strategic and International Studies. 59.).
On August 8, 2009, the Baku newspaper Zerkalo published an article by Farid Alakperli entitled "The National Ideology of Azerbaijan: Who are we, where did we come from and where are we going?" in which he examines the issues of self-names of the Azerbaijani population and writes the following: "Before the Stalinist reform of the 1930s, the "Azerbaijani" simply did not exist, and such a name was imposed at the end of the 1930s by Stalin's will, while in the Azerbaijan Democratic Republic in 1918-1920. and in Soviet Azerbaijan until the end of 1936, the official name of the people was turk…Having lost our national identity, we are mired in disputes about who we are – descendants of Albanians, Medes or someone else. There is no end to these tedious and stupid disputes and there will be no end until we stand on a natural platform and recognize that real ethnic groups, mainly Turks, are hiding under the artificial, faceless name "Azerbaijani"."
https://www.youtube.com/watch?v=n3VOfCdeNMM
https://www.panorama.am/ru/news/2012/08/29/galchyan-history/692199
***
PROFESSOR HASAN GULIYEV: "THE ANCESTORS OF THE AZERBAIJANIS ARE THE AK-KOYUNLU (WHITE SHEEP) TRIBES AND "KARA-KOYUNLU" ("BLACK SHEEP")
Today, debates often flare up in the media and social networks about whether Azerbaijanis are the indigenous people of the South Caucasus? Armenians, Georgians, Lezgins, Avars and other peoples of the regions are convinced that they are not: Azerbaijanis are alien nomads who settled in the region as part of the Mongol hordes in the Middle Ages. Azerbaijanis, Turks and some Israelis claim that yes, they are the indigenous inhabitants of the region. Where is the truth? We suggest listening to Azerbaijani scientists themselves, who themselves write that the ancestors of Azerbaijanis are the nomadic tribes "Kara-Koyunlu" ("Black Sheep") and "Ak-Koyunlu" ("White Sheep"), which appeared in Transcaucasia in the XV–XVI centuries. And why were black and white sheep the symbol of the ancestors of Azerbaijanis? Azerbaijani professor Hasan Guliyev answers this question...
Excerpt from an article by Azerbaijani professor Hasan Guliyev:
"The cult of the ram among the ancestors of Azerbaijanis originated on the basis of awareness of the pragmatic significance of the ram - its role in meeting the basic needs of life and the formation of a specific lifestyle, worldview. It was the ram that became the main supplier of food and, above all, cult meat, and leather and wool gave "food" for national clothing. Finally, and most importantly, the nomadic herds laid the foundations of an archetypal way of life: from deep history, the undoubted pragmatic traces of the cult role of the ram have reached the present."
And further:
"Many traits of mentality originated from the cult of the ram. For example, the insatiability of Azerbaijanis (Azerbaijani Turks) for meat (and the cult veneration of mutton): like a wolf, they graze wolf herds to satisfy this insatiable craving for meat. The peculiarity of mentality in many ways stems from sheep totem traits."
What contributed to the emergence of a certain ram cult among the ancestors of Azerbaijanis? Professor Guliyev explains:
"A number of objective impulses contributed to the origin of the cult of the ram: the ram was one of the main sources of the national menu (meat, milk, butter, cheese, ayran, etc.), a supplier of the most important accessories of everyday life (clothing and shoes, bedding, etc.), an incentive for the development of crafts (primarily carpet art). In the attitude of Azerbaijanis to the ram (as a cult meat), the motive of the "wolf cult" clearly emerges: they are insatiable for meat and the feeling of fullness of life is associated with the ritual of eating meat. Without meat, life turns into a continuous "wolf howl" at a very bad fate (gismet). In the cult "lamb life", the wolf factor of the constant search for meat clearly dominates. On the basis of the symbiosis of these two totems, a kind of ecological model of life emerged: the tradition cultivated a constant "hunt" for sheep, ate its meat and produced the most important elements of the national menu, an assortment of clothing and leather goods, a carpet, etc."
The following point is also interesting:
"It is important to pay attention to the mental "currency" role of the ram cult. For Azerbaijanis, the "ram" has been and remains the most reliable currency for all occasions. When Azerbaijanis make a bet on any occasion, the loser usually promises "gonaglig", meaning in one way or another the sacrifice of a ram (meat for a meal). To this day, the ritual of offering a ram as a present is practiced (petty corruption is not condemned by tradition), and rural wedding rituals involve "mutton kalym". Almost every important event in life (holidays, promotion, the birth of children, significant career stages, etc.) give rise to feasts unthinkable without a "ram"."
And in the end, the Azerbaijani professor makes a bold conclusion:
"Our ancestors worshipped totemic images of the ram, because they knew and represented its cult role better than us. The modern ironic and skeptical attitude towards the "ram" is regrettable. The modern sense of modesty, provoked by negative associations around the image of a ram, probably contains a moment of awareness and recognition of the unworthiness of our attitude to the past. Let's remember again: in the Azerbaijani vocabulary, "igid" (brave) and "goch" (ram) are synonyms. This means that in archaic times "goch" deserved the same respect as "igid". Some of our contemporaries, apparently, clearly lack the wolfish courage to recognize the exceptionally positive role of the cult (totem) of the ram in the genesis and preservation of the mental foundations of life."
As they say, there is nothing to add...
The ancestors of the Azerbaijanis are the nomadic tribes "Kara-Koyunlu" ("Black Sheep") and "Ak-Koyunlu" ("White Sheep"), which appeared in Transcaucasia in the XV–XVI centuries, and they could not be aborigines in Karabakh (see Bosworth K. E. Muslim dynasties. Handbook of Chronology and Genealogy. Moscow: Nauka, 1971, pp. 221-224).
Комментариев нет:
Отправить комментарий