АЗЕРБАЙДЖАНЕЦ ЗЕЙНАЛ ИБРАГИМОВ: "Я СЧИТАЮ, ЧТО АРЦАХ ДОЛЖЕН ПОЛУЧИТЬ НЕЗАВИСИМОСТЬ"
Собеседник газеты «Аравот» — азербайджанский писатель в эмиграции, автор книги «35 писем сыну» Зейнал Ибрагимов.
— В Вашей книге «35 писем сыну» Вы описываете события, которые произошли четверть века назад и, не может не появиться вопрос, почему Вы именно сейчас пишете об этом?
— Книгу я написал еще в начале 2015 года. А сейчас потому, что время высветило и обозначило более четко произошедшее. Все эти годы я наблюдал за происходящими в Азербайджане процессами. Понадобилось время, чтобы все это осознать окончательно.
— Фактически Вы оспариваете точку зрения официального Баку и азербайджанского общества, что Карабах — территория Азербайджана и Азербайджан должен «сделать все», чтобы вернуть его? Каковы Ваши аргументы?
— Да. Я считаю, что Карабах должен получить независимость. Аргументы очень простые. Эта территория была искусственно введена в состав Азербайджана большевиками. Более того за годы конфликта Азербайджан сделал все для невозможности сосуществования Карабаха в составе Азербайджана, культивируя в стране фашизм и ненависть к армянам. Чудовищная и позорная история с героизацией Сафарова окончательно доказала настроения, царящие не только во власти, но и в самом обществе.
— Режим, сформированный отцом и сыном Алиевыми, приобрел качества, которые политология характеризует как фашизм и нацизм. Книги Айлисли открыто сжигали на площадях, как в 30-х годах в Германии сжигали книги, написанные евреями. Какова будет судьба Вашей книги? Может ли она изменить что-то в азербайджанском обществе?
— Пока реакции с азербайджанской стороны нет. Не думаю, что книга сможет что-то изменить, так как пошел не только против режима, но против самого общества, которое конечно же в подавляющем большинстве написанное отторгнет. Слишком много лет общество зомбируется режимом чтобы воспринять мою книгу.
— В этом случае, почему Вы написали?
— Я написал то, что думаю и вижу. Если общество к этому не готово, то это не повод молчать.
— Нет вечной войны, даже самая длинная война заканчивается миром. Каково Ваше видение мира?
— Верно. Даже Столетняя война закончилась миром. Но в данной ситуации любая попытка решить конфликт в пользу одной из сторон бесперспективна, так как всего лишь приведет к еще большей ненависти между двумя народами и превратится в тлеющий костер, который сможет возгореться в любую минуту. Мой ответ на первый взгляд может показаться абсурдным, но… Пока азербайджанское общество при любой власти не осознает бесперспективность и унизительность фальсификации истории - я хочу это особо подчеркнуть. Пока не примет пусть и неприятную для его истину, что границы современного Азербайджана очерчены всего лишь фантазией и выгодами большевиков. Пока не осознает свою реальную национальную идентичность, а не будет жить по унижающему и обезличивающему народ лозунгу «великого этнографа» Гейдара Алиева «две страны, одна нация», всего лишь сменив одного «старшего брата» на другого. Пока не будет проведено открытое и честное международное расследование событий в Ходжалы и названы его истинные виновники. Пока не будет признан геноцид более чем миллиона коренных жителей Баку всех национальностей, изгнанных со своей родины. Пока общество не осознает, что проблема геноцида армян в Османской империи не имеет к нему никакого отношения, так как в то время не существовало ни самого азербайджанского общества, ни страны под названием "Азербайджан", ни даже названия "азербайджанец"! Никакой реально долговременный и крепкий мир не возможен. А еще хочу добавить, что ни о какой генетической рудиментарной и, тем более, как утверждают азербайджанские историки, многовековой ненависти между двумя народами не было и быть не могло, хотя бы в силу того, что первый конфликт между азербайджанцами и армянами зарегистрирован всего лишь в 1905 году...
***
ЗЕЙНАЛ ИБРАГИМОВ. "ПОЧЕМУ АЛИЕВ ЗАБЫВАЕТ, ЧТО НАЗВАНИЕ "АЗЕРБАЙДЖАНЕЦ" ПОЯВИЛОСЬ В 1936 ГОДУ ПО ВОЛЕ СТАЛИНА?"
Известный азербайджанский публицист и писатель Зейнал Ибрагимов, проживающий ныне в эмиграции, комментируя публичные дебаты премьер-министра Армении Никола Пашиняна и президента Азербайджана Ильхама Алиева в Мюнхене, пишет на своей странице в Фейсбуке: «Опущу момент в общем-то полной бесполезности подобных дебатов по простой причине того, что не подобными дебатами конечно же решаются территориальные споры. На фоне чисто технических оговорок Пашиняна и уличных придирок к ним почему-то на первый план внимания не вышла системная и обкатанная годами историческая ложь Алиева, именно поэтому и звучащая гладко и без шероховатостей, что отработана самим исполнителем и суфлерами до совершенства (как здесь не вспомнить вечно живые слова Геббельса «ложь повторенная тысячу раз становится правдой»?).
1. Аргументы касательно Ходжалы со ссылками на трусливо отказавшегося от своих первоначальных слов экс-президента Азербайджана Муталибова даже не смешны, а позорны, ибо перед страхом заключения и желанием спокойно дожить оставшиеся дни он и не такое споет.
2. Призывы жить мультикультурно и дружно после героизации Сафарова и антиармянской истерии на государственном уровне выглядят вообще классикой лицемерия до которой не опускались даже нацисты.
3. Набившие оскомину ссылки на неделимость границ почему-то не вызывают у организаций занимающихся конфликтом логичного вопроса — о какой неделимости может идти речь если все советские республики находились в лоне общей границы СССР, который перестал существовать, и никоим образом не были субъектами международного права, которых эта неделимость касалась бы.
4. Что, где и когда в чьих границах оставили или передали большевики обсуждать вообще смешно, ибо с таким же успехом Алиев может аргументировать полный возврат к существованию в границах бывшего СССР и восстановление всех директив РКП(б) и КПСС.
5. Уж если президент Азербайджана являет собой последовательного сторонника большевиков и их указов, то почему бы ему не вспомнить что именно волей большевиков территория Азербайджана получила статус республики и именно благодаря этому после развала СССР стала именоваться страной?
6. Почему Алиев благополучно забывает, что именно волей «отца народов» Сталина (вот здесь уж не поспоришь, так как в данном случае Иосиф Виссарионович на самом деле сыграл роль отца, родив не существующий до этого народ ) в 1936 году появилось название "азербайджанец"?
7. Если низвести «бесспорные исторические факты» Алиева, якобы доказывающие отсутствие армян на территории Южного Кавказа, до примитивного уровня даже совершенно не ориентирующихся в политике людей, которые понятия не имеют, кто такие Тигран Великий или прочие не более известные обывателю исторические персонажи, возникает понятный даже примитивному обывателю вопрос: каким образом именно на территории Южного Кавказа на картах, красующихся на одном из самых видных мест Рима, очерчена границами территория под названием "Армения"?».
https://ru.aravot.am/2020/02/17/321878/
***
АЗЕРБАЙДЖАНЕЦ ДУНЯМИН ИБРАГИМЗАДЕ: "ДА ЗДРАВСТВУЕТ СВОБОДНЫЙ АРЦАХ!" – ВИДЕО
"Всем нам пора уже усвоить одно: Арцах (Карабах) в любом случае - это не Азербайджан. Арцах - это суверенная республика. Свободная, независимая республика. Арцах достоин своей свободы и мы обязаны признать его независимость". С таким заявлением для граждан Азербайджана выступил в своем видеообращении азербайджанец Дунямин Ибрагимзаде.
Подробнее:
https://thirdforceplus.blogspot.com/2023/05/blog-post.html
ГЕЙДАР АЛИЕВ: “САМОНАЗВАНИЕ
«АЗЕРБАЙДЖАНЦЫ» ПОЯВИЛОСЬ В МИРЕ ТОЛЬКО С 1936 ГОДА"
Президент Азербайджана Гейдар Алиев признал
правоту армянской стороны - до 1936 года "азербайджанцы" не считали
себя... азербайджанцами...
Подробнее:
https://thirdforceplus.blogspot.com/2023/05/1936-1936.html
https://thirdforceplus.blogspot.com/2023/05/blog-post.html
https://thirdforceplus.blogspot.com/2022/07/blog-post_5.html
ԶԵՅՆԱԼ ԻԲՐԱՀԻՄՈՎ. "ԻՆՉՈ՞Ւ Է ԱԼԻևԸ ՄՈՌԱՆՈՒՄ, ՈՐ "ԱԴՐԲԵՋԱՆՑԻ" ԱՆՎԱՆՈՒՄԸ ԱՌԱՋԱՑԵԼ Է 1936 ԹՎԱԿԱՆԻՆ ՍՏԱԼԻՆԻ ԿԱՄՔՈՎ"
Ադրբեջանցի հրապարակախոս, գրող Զեյնալ Իբրահիմովը, որն այժմ բնակվում է արտասահմանում, Facebook սոցիալական ցանցի իր էջում անդրադարձել է Մյունխենում ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի և Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևի հանրային բանավեճին: Նախևառաջ ադրբեջանցի գրողն անօգուտ է համարում նման ձևաչափով քննարկումը. նրա կարծիքով՝ տարածքային վեճերը նման ձևով լուծում չեն ստանում:
Անդրադառնալով Խոջալուի վերաբերյալ հայտարարություններին՝ Իբրահիմովը գրել է. «Խոջալուի վերաբերյալ փաստարկները, որոնք հիմնված են Ադրբեջանի նախկին նախագահ Մութալիբովի հայտարարությունների վրա, որը վախկոտի պես հետո հրաժարվել է դրանցից, նույնիսկ ծիծաղելի չեն, այլ ամոթալի, քանի որ նա վախենում է ազատազրկումից և ցանկանում է հանգիստ ապրել, ուստի ինչ ասես «կերգի»»: Ինչ վերաբերում է խաղաղ ապրելու Ալիևի կոչերին, ապա Զեյնալովի խոսքով՝ Սաֆարովի հերոսացումից և պետական մակարդակով հակահայ հիստերիայի պայմաններում նման հայտարարությունները դասական երեսպաշտության օրինակ են, որին չեն դիմել անգամ նացիստները:
Զեյնալովը կարծում է, որ ծիծաղելի է քննարկել անգամ, թե բոլշևիկները երբ և ինչ են փոխանցել, և եթե Ադրբեջանի նախագահն իրեն համարում է բոլշևիկների և նրանց կողմից կայացված որոշումների աջակից, ինչու չի հիշում, որ հենց բոլշևիկների կամքով Ադրբեջանի տարածքը ստացավ հանրապետության կարգավիճակ, ինչի շնորհիվ էլ ԽՍՀՄ-ի փլուզումից հետո դարձավ անկախ երկիր: «Ինչո՞ւ է Ալիևը մոռանում, որ հենց «ժողովուրդների հոր»՝ Ստալինի կամքով (այստեղ վիճելու բան չկա, քանի որ տվյալ դեպքում Իոսիֆ Վիսարիոնովիչը իրականում հոր դեր խաղաց՝ ստեղծելով մինչ այդ գոյություն չունեցող ժողովուրդ) 1936 թ. ի հայտ եկավ "ադրբեջանցի" անվանումը: Եթե Ալիևի «անվիճելի պատմական փաստերը» առ այն, որ Հարավային Կովկասի տարածքում հայեր իբրև թե գոյություն չեն ունեցել, իջեցնենք քաղաքականությունից անտեղյակ մարդկանց մակարդակին, որոնք գաղափար չունեն՝ ով է Տիգրան Մեծը կամ այլ պատմական պերսոնաժներ, անգամ նրանց մոտ հարց կառաջանա՝ ինչպես է Հայաստան անունը կրող տարածքը հայտնվել քարտեզների վրա, որոնք այժմ զարդարում են Հռոմի ամենանշանավոր վայրերից մեկը»:
Նշենք, որ Զեյնալ Իբրահիմովի «Aliyev & Co: 35 նամակ որդուս» գիրքը թարգմանվել է անգլերեն: Գիրքը պատմում է, թե ինչ դերակատարում է ունեցել Հեյդար Ալիևը Ադրբեջանում 1988-1993 թվականների իրադարձություններում՝ սկսած հայ-ադրբեջանական հակամարտության սաղմնավորումից, վերջացրած նրա իշխանության գալով։ Գրքում ներկայացված են նաև Բաքվում 1990 թվականի հունվարին տեղի ունեցած հայկական ջարդերի տեսարաններ, ինչպես նաեւ բացահայտվում է Խոջալու քաղաքում ողբերգական իրադարձությունների ենթատեքստը։ Գիրքը ռուսերեն լույս էր տեսել 2018 թ. սկզբին՝ առաջացնելով ադրբեջանական իշխանությունների թշնամական և ագրեսիվ արձագանքը:
https://www.aravot.am/2020/02/18/1094914/
***
ԱԴՐԲԵՋԱՆՑԻ ԶԵՅՆԱԼ ԻԲՐԱՀԻՄՈՎ."ԵՍ ԿԱՐԾՈՒՄ ԵՄ, ՈՐ ԱՐՑԱԽԸ ՊԵՏՔ Է ԱՆԿԱԽՈՒԹՅՈՒՆ ՍՏԱՆԱ"
"Առավոտի" զրուցակիցն է ադրբեջանցի գրող, "35 նամակ որդուս" գրքի հեղինակ Զեյնալ Իբրահիմովը:
— Ձեր "35 նամակ որդուս" գրքում Դուք նկարագրում եք քառորդ դար առաջ տեղի ունեցած իրադարձությունները, և չի կարող հարց չառաջանալ, թե ինչո՞ւ եք հենց հիմա գրում այդ մասին:
- Գիրքը գրել եմ դեռ 2015-ի սկզբին։ Իսկ հիմա այն պատճառով, որ ժամանակն ավելի հստակ ցույց տվեց և նախանշեց կատարվածը։ Այս բոլոր տարիներին ես հետեւել եմ Ադրբեջանում տեղի ունեցող գործընթացներին։ Ժամանակ պահանջվեց այս ամենը վերջնականապես գիտակցելու համար։
- Փաստորեն Դուք վիճարկում եք պաշտոնական Բաքվի և ադրբեջանական հասարակության տեսակետը, որ Ղարաբաղը Ադրբեջանի տարածքն է և Ադրբեջանը պետք է ամեն ինչ անի այն վերադարձնելու համար: Որո՞նք են Ձեր փաստարկները:
- Այո։ Ես կարծում եմ, որ Ղարաբաղը պետք է անկախություն ստանա։ Փաստարկները շատ պարզ են: Այդ տարածքն արհեստականորեն Ադրբեջանի կազմ է մտցվել բոլշևիկների կողմից։ Ավելին. հակամարտության տարիներին Բաքուն ամեն ինչ արել է Ադրբեջանի կազմում Ղարաբաղի գոյակցության անհնարինության համար՝ երկրում զարգացնելով ֆաշիզմ և ատելություն հայերի նկատմամբ։ Սաֆարովի հերոսացման հրեշավոր և խայտառակ պատմությունը վերջնականապես ապացուցեց ոչ միայն իշխանության, այլև հասարակության մեջ տիրող տրամադրությունները։
- Հայր և որդի Ալիևների ձևավորած ռեժիմը ձեռք է բերել որակներ, որոնք քաղաքագիտությունը բնութագրում է որպես ֆաշիզմ և նացիզմ: Այլիսլիի գրքերը բացեիբաց այրվում էին հրապարակներում, ինչպես 30-ականներին Գերմանիայում այրում էին հրեաների գրած գրքերը։ Ո՞րն է լինելու Ձեր գրքի ճակատագիրը: Կարո՞ղ է նա ինչ-որ բան փոխել ադրբեջանական հասարակության մեջ։
- Ադրբեջանական կողմից դեռևս արձագանք չկա։ Չեմ կարծում, որ գիրքը կարող է ինչ-որ բան փոխել, քանի որ գնացել եմ ոչ միայն ռեժիմի դեմ, այլև հենց հասարակության դեմ, որն, իհարկե, ճնշող մեծամասնությամբ կհրաժարվի գրածից։ Չափազանց երկար տարիներ հասարակությունը զոմբիացվում է ռեժիմի կողմից իմ գիրքը ընկալելու համար:
- Այդ դեպքում ինչո՞ւ գրեցիք:
- Ես գրել եմ այն, ինչ մտածում և տեսնում եմ: Եթե հասարակությունը դրան պատրաստ չէ, ապա դա լռելու առիթ չէ։
- Հավերժական պատերազմ չկա, նույնիսկ ամենաերկար պատերազմն ավարտվում է խաղաղությամբ: Ո՞րն է աշխարհի Ձեր տեսլականը:
- Ճիշտ է։ Նույնիսկ հարյուրամյա պատերազմն ավարտվեց խաղաղությամբ։ Սակայն տվյալ իրավիճակում հակամարտությունը հօգուտ կողմերից մեկի լուծելու ցանկացած փորձ անհեռանկարային է, քանի որ ընդամենը կհանգեցնի երկու ժողովուրդների միջև ավելի մեծ ատելության և կվերածվի մխացող խարույկի, որը կարող է բռնկվել ցանկացած պահի: Իմ պատասխանն առաջին հայացքից կարող է անհեթեթ թվալ, բայց ... քանի դեռ ադրբեջանական հասարակությունը ցանկացած իշխանության օրոք չի գիտակցում պատմության կեղծման անհեռանկարային և նվաստացուցիչ լինելը, Ես ուզում եմ դա հատուկ ընդգծել։ Առայժմ չի ընդունի իր համար թեկուզ և տհաճ ճշմարտությունը, որ ժամանակակից Ադրբեջանի սահմանները գծված են ընդամենը բոլշևիկների երևակայությամբ և շահերով։ Դեռ չի գիտակցում իր իրական ազգային ինքնությունը, այլ չի ապրելու "մեծ ազգագրագետ" Հեյդար Ալիևի "երկու երկիր, մեկ ազգ" ժողովրդին նսեմացնող և ապանձնավորող կարգախոսով՝ ընդամենը մի "ավագ եղբորը" փոխարինելով մյուսով: Քանի դեռ չի անցկացվել Խոջալուի դեպքերի բաց և ազնիվ միջազգային հետաքննություն և հայտնի են դարձել դրա իրական մեղավորները։ Մինչև չճանաչվի իրենց հայրենիքից վտարված բոլոր ազգությունների Բաքվի ավելի քան մեկ միլիոն բնիկների ցեղասպանությունը: Քանի դեռ հասարակությունը չի գիտակցում, որ Օսմանյան կայսրությունում Հայոց ցեղասպանության խնդիրն իր հետ ոչ մի կապ չունի, քանի որ այդ ժամանակ գոյություն չուներ ոչ բուն ադրբեջանական հասարակությունը, ոչ "Ադրբեջան" կոչվող երկիրը, ոչ էլ նույնիսկ "ադրբեջանցի"անվանումը։ Ոչ մի իրական երկարաժամկետ և ամուր խաղաղություն հնարավոր չէ: Ուզում եմ նաև ավելացնել, որ ոչ մի գենետիկ և առավել ևս, ինչպես պնդում են ադրբեջանցի պատմաբանները, երկու ժողովուրդների միջև դարավոր ատելություն չի եղել և չէր էլ կարող լինել, թեկուզ այն պատճառով, որ ադրբեջանցիների և հայերի միջև առաջին հակամարտությունը գրանցվել է ընդամենը 1905 թվականին...
***
ԱԴՐԲԵՋԱՆՑԻ ԴՈՒՆՅԱՄԻՆ ԻԲՐԱՀԻՄԶԱԴԵ. "ԿԵՑՑԵ ԱԶԱՏ ՈՒ ԱՆԿԱԽ ԱՐՑԱԽԸ"- ՏԵՍԱՆՅՈՒԹ
"Ժամանակն է, որ բոլորս արդեն հասկանանք մի բան՝ Արցախը, Ղարաբաղը ամեն դեպքում Ադրբեջան չէ։ Արցախը ինքնիշխան հանրապետություն է։ Ազատ, անկախ հանրապետություն: Արցախն արժանի է իր ազատությանը և մենք պարտավոր ենք ճանաչել նրա անկախությունը"։ Նման հայտարարությամբ Ադրբեջանի քաղաքացիների համար իր տեսաուղերձում հանդես է եկել ադրբեջանցի Դունյամին Իբրահիմզադեն:
Կարդալ ավելին.
https://thirdforceplus.blogspot.com/2023/05/blog-post.html
Ադրբեջանի նախագահ Հեյդար Ալիևն ընդունել է հայկական կողմի իրավացիությունը.մինչև 1936 թվականը "ադրբեջանցիներն" իրենց չէին համարում:.. ադրբեջանցիներ..
Կարդալ ավելին.
https://thirdforceplus.blogspot.com/2023/05/1936-1936.html
https://thirdforceplus.blogspot.com/2023/05/blog-post.html
https://thirdforceplus.blogspot.com/2022/07/blog-post_5.html
***
ZEYNAL IBRAGIMOV. "WHY DOES ALIYEV FORGET THAT THE NAME "AZERBAIJANI" APPEARED IN 1936 AT THE BEHEST OF STALIN?"
The well-known Azerbaijani publicist and writer Zeynal Ibrahimov, who now lives in exile, commenting on the public debates of Armenian Prime Minister Nikol Pashinyan and Azerbaijani President Ilham Aliyev in Munich, writes on his Facebook page: "I will omit the moment in general of the complete uselessness of such debates for the simple reason that not such debates are of course solved territorial disputes. Against the background of Pashinyan's purely technical reservations and street quibbles about them, for some reason, Aliyev's systematic and historical lie, run-in for years, did not come to the fore, which is why it sounds smooth and without roughness, which was worked out by the performer himself and prompters to perfection (how can we not remember Goebbels' eternally living words "a lie repeated a thousand times becomes the truth"?).
1. The arguments about Khojaly with references to the cowardly refusal of the original words of the ex-president of Azerbaijan Mutalibov are not even funny, but shameful, because before the fear of imprisonment and the desire to live out the remaining days in peace, he will sing something else.
2. Calls to live multiculturally and amicably after the glorification of Safarov and anti-Armenian hysteria at the state level generally look like a classic of hypocrisy to which even the Nazis did not stoop.
3. For some reason, the references to the indivisibility of borders that have filled their teeth do not cause organizations dealing with the conflict a logical question - what kind of indivisibility can we talk about if all Soviet republics were in the bosom of the common border of the USSR, which ceased to exist, and were in no way subjects of international law that this indivisibility would concern.
4. It is ridiculous to discuss what, where and when within whose borders the Bolsheviks left or handed over, because with the same success Aliyev can argue for a complete return to existence within the borders of the former USSR and the restoration of all the directives of the RCP (b) and the CPSU.
5. If the president of Azerbaijan is a consistent supporter of the Bolsheviks and their decrees, then why should he not remember that it was by the will of the Bolsheviks that the territory of Azerbaijan received the status of a republic and it was thanks to this that after the collapse of the USSR it became known as a country?
6. Why does Aliyev safely forget that it was the will of the "father of peoples" Stalin (you can't argue here, since in this case Joseph Vissarionovich actually played the role of a father, giving birth to a people that did not exist before) that the name "Azerbaijani" appeared in 1936?
7. If we reduce the "indisputable historical facts" of Aliyev, allegedly proving the absence of Armenians on the territory of the South Caucasus, to a primitive level, even people who are completely disoriented in politics, who have no idea who Tigran the Great or other historical characters no more known to the layman, the question arises, understandable even to the primitive layman: how exactly on the territory of the South Caucasus on the maps, which are displayed on one of the most prominent places in Rome, is outlined by the borders of the territory called "Armenia"?".
https://www.aravot.am/2020/02/18/1094914/
https://ru.aravot.am/2020/02/17/321878/
***
AZERBAIJANI ZEYNAL IBRAHIMOV: "I BELIEVE THAT ARTSAKH SHOULD GAIN INDEPENDENCE"
The interlocutor of the newspaper "Aravot" is an Azerbaijani writer in exile, the author of the book "35 letters to his son" Zeynal Ibrahimov.
— In your book "35 letters to your son" you describe events that happened a quarter of a century ago and the question cannot but arise, why are you writing about this right now?
— I wrote the book back in early 2015. And now because time has highlighted and outlined more clearly what happened. All these years I have been watching the processes taking place in Azerbaijan. It took a while to realize all this completely.
— In fact, do you dispute the point of view of official Baku and Azerbaijani society that Karabakh is the territory of Azerbaijan and Azerbaijan should "do everything" to return it? What are your arguments?
— Yes. I believe that Karabakh should gain independence. The arguments are very simple. This territory was artificially introduced into Azerbaijan by the Bolsheviks. Moreover, over the years of the conflict, Baku has done everything to prevent the coexistence of Karabakh within Azerbaijan, cultivating fascism and hatred of Armenians in the country. The monstrous and shameful story of Safarov's heroization finally proved the mood prevailing not only in the government, but also in society itself.
— The regime formed by Aliev's father and son has acquired qualities that political science characterizes as fascism and Nazism. Aylisli's books were openly burned in squares, just as books written by Jews were burned in Germany in the 30s. What will be the fate of your book? Can it change something in Azerbaijani society?
— There is no reaction from the Azerbaijani side so far. I don't think that the book will be able to change anything, since it went not only against the regime, but against society itself, which, of course, overwhelmingly rejects what it has written. Society has been zombified by the regime for too many years to accept my book.
— In this case, why did you write?
— I wrote what I think and see. If society is not ready for this, then this is not a reason to be silent.
— There is no eternal war, even the longest war ends in peace. What is your vision of the world?
— That's right. Even the Hundred Years' War ended in peace. But in this situation, any attempt to resolve the conflict in favor of one of the parties is futile, since it will only lead to even greater hatred between the two peoples and turn into a smoldering bonfire that can ignite at any moment. My answer may seem absurd at first glance, but ... as long as the Azerbaijani society, under any government, does not realize the futility and humiliation of falsifying history, I want to emphasize this in particular. Until he accepts, albeit unpleasant for him, the truth that the borders of modern Azerbaijan are outlined only by the imagination and benefits of the Bolsheviks. Until he realizes his real national identity, and will not live by the humiliating and depersonalizing slogan of the "great ethnographer" Heydar Aliyev "two countries, one nation", just replacing one "elder brother" with another. Until an open and honest international investigation of the events in Khojaly is conducted and its true culprits are named. Until the genocide of more than a million indigenous residents of Baku of all nationalities expelled from their homeland is recognized. So far, society does not realize that the problem of the Armenian Genocide in the Ottoman Empire has nothing to do with it, since at that time there was neither the Azerbaijani society itself, nor a country called "Azerbaijan", nor even the name "Azerbaijani"! No really long-term and strong peace is possible. And I would also like to add that there was not and could not be any genetic rudimentary and, moreover, as Azerbaijani historians claim, centuries-old hatred between the two peoples, at least due to the fact that the first conflict between Azerbaijanis and Armenians was registered only in 1905...
***
AZERBAIJANI DUNYAMIN IBRAHIMZADE: "LONG LIVE FREE AND INDEPENDENT ARTSAKH!" - VIDEO
"It's time for all of us to learn one thing: Artsakh (Karabakh) is not Azerbaijan in any case. Artsakh is a sovereign republic. A free, independent republic. Artsakh is worthy of its freedom and we are obliged to recognize its independence." Azerbaijani Dunyamin Ibrahimzade made such a statement for the citizens of Azerbaijan in his video message.
Read more:
https://thirdforceplus.blogspot.com/2023/05/blog-post.html
HEYDAR ALIYEV: "THE SELF-DESIGNATION "AZERBAIJANIS" APPEARED ONLY SINCE 1936"
Azerbaijani President Heydar Aliyev recognized the Armenian side's rightness - until 1936 "Azerbaijanis" did not consider themselves... Azerbaijanis...
Read more:
https://thirdforceplus.blogspot.com/2023/05/1936-1936.html
https://thirdforceplus.blogspot.com/2023/05/blog-post.html
https://thirdforceplus.blogspot.com/2022/07/blog-post_5.html
Комментариев нет:
Отправить комментарий