"ԵԹԵ ՀԻՍՈՒՍ ՔՐԻՍՏՈՍԸ ՀՐԵԱ ԷՐ, ԻՆՉՊԵՍ ՊՆԴՈՒՄ ԵՆ ՀՐԵԱՆԵՐԸ, ԱՊԱ ԻՆՉՈ՞Ւ ԷԻՆ ՆՐԱ ԽՈՍՔԵՐԸ ԹԱՐԳՄԱՆՎՈՒՄ ՀՐԵԱՆԵՐԻ ՀԱՄԱՐ"
Ո՞վ է Ռուսաստանում կազմակերպել հայտնի հայ հետազոտողի սպանությունը
Քրեագիտության պատմության մեջ հայտնի են բազմաթիվ չբացահայտված հանցագործություններ, սպանություններ, հատկապես հետխորհրդային տարածքում։ Նման սպանությունները, որպես կանոն, քաղաքական ենթատեքստ ունեն։ Հազվադեպ չեն հայտնի մարդկանց ֆիզիկական չեզոքացման դեպքերը, որոնք մինչ օրս մնում են նույնպես չբացահայտված:
Այդ հանցագործությունների մեջ կան խորհրդավոր դեպքեր, այսինքն՝ հետաքննությունը այդպես էլ չպարզեց հանցագործության առնվազն մեկ գործոնը, ասենք՝ դրդապատճառը։ Կան նրբացված, կատարելագործված դեպքեր, քողարկված "դժբախտ պատահար"-ի անվան տակ։ Կան գազանային սպանություններ, որոնք կատարվել են առանձնակի դաժանությամբ։
Նկարիչ Կորյուն Նահապետյանի սպանությունը կարելի է վերագրել վերը նշված բոլոր կատեգորիաներին. այն խորհրդավոր էր, նուրբ և գազանային:
Տեղի ունեցածի միակ վարկածը հրապարակվել է husisapail.narod.ru կայքում տեղադրված հոդվածում, որը ստորեւ ներկայացնում ենք ամբողջությամբ, առանց խմբագրման եւ կրճատումների: Տարօրինակ, դաժան, խնամքով պատրաստված այդ սպանությունն այդպես էլ մնաց չբացահայտված:
Ինչի՞ համար են սպանել Կորյուն Նահապետյանին
Հայտնի է, որ մարդասպանը ինչ-որ բան էր փնտրում Կորյուն Նահապետյանի թղթերում, բայց, հավանաբար, չգտավ այն, ինչ իրեն պետք էր։ Գո՞ւցե այն պատճառով, որ հոդվածը արդեն ուղարկվել էր հրապարակման։
2000 թ. փետրվարին Պյատիգորսկի քաղաքային Հայկական ազգային-մշակութային ինքնավարության "Արմենիստիկա" տեղեկատվական թերթիկում լույս է տեսնում Կորյուն Նահապետյանի "Որտե՞ղ է ծնվել Աստվածամայրը" հոդվածը:
Ահա այդ հոդվածի տեքստը.
"Հրեաներին հասցեագրված Հիսուս Քրիստոսի վերջին խոսքերը հնչել են հետևյալ կերպ. “Էլոյ, Էլոյ, լամմա սավախֆանի”: Աստվածաշնչում դրանք թարգմանվել են ինչ-որ օտար լեզվից ահա այսպես. "Աստված իմ, Աստված իմ, ինչի՞ համար ես ինձ լքել" (Մարկոս 15, 33-35):
Հարց է առաջանում. եթե Քրիստոսը հրեա էր, ինչպես միայն հրեաներն են պնդում, ապա ինչո՞ւ են հրեաների համար թարգմանվել այդ անհասկանալի բառերը եւ ինչո՞ւ են հարցական նշան դրել: Ավելին. թարգմանելով բառերը, դրանք աղավաղել են և բոլորովին այլ իմաստ հաղորդել դրանց։
Եթե այս խոսքերը բաժանենք մասերի, ապա կստացվի հետևյալը. "Էլ ոյ, Էլ ոյ, լամ մահ սավախ ֆանի (վանի)". Հայերենով, արխաիկ գրաբարով, դրանք, որքան էլ զարմանալի լինի, նշանակում են՝ էլ — ցեղ, ոյ, ոհ — աղաղակ, լամ — լացում եմ, սգում եմ, մահ — մահ, սավախ — չհասկացողներ, ֆանի (վանի) — վտարել, վանել։ Իսկ միասին այս ամենը նշանակում է.
"Օ, ցեղ, օ, ցեղ, սգում եմ ձեր մահն ու չհասկացողների վտարումը։»
Քրիստոսը, պարզվում է, սգում էր ոչ թե իր անձնական դժբախտությունը, այլ ցեղի ողբերգությունը, որը, չհավատալով նրան, խաչելության էր հանձնել Հիսուսին և արտաքսվել Իսրայելից։ 33 թվականին "սավահֆանին" (չհասկացողների ցեղը) խաչեց Քրիստոսին, ինչի համար Աստված 2000 տարով զրկեց նրանց հայրենիքից։ Քրիստոսի խաչելությանը ներկա էին Մարիա Մագդալենան, Հովսեփը, Սալոմեոսը և Սուրբ Մարիամը՝ Տիրամերը, Քրիստոսի մայրը, ով խաչված որդու մոտ նստած, սգում էր նրա ողբերգությունը։
Մարիամ Աստվածածինը արտասանել է կարեկցանքի հետեւյալ խոսքերը. "Օ, ազիզ, ցավտ տանեմ": Սրանից հետո "օազիս" բառը մտավ աշխարհի բոլոր լեզուների մեջ՝ խորհրդանշելով անապատում ջրի միակ մաքուր աղբյուրը։ Եվ Քրիստոսը հույսի և բարության օազիս էր "սավահֆանիի"՝ "չհասկացողների" մեջ։
Հիսուսը, բացելով աչքերը, նկատեց մոր մոտ սողացող օձին և բացականչեց.
"Մեր, ել, օձ", այսինքն՝ "Մայր, վեր կաց, օձ»։ Եվ մեկ անգամ եւս Քրիստոսը արտասանեց "Մեր, ել" և փակեց աչքերը։ "Մեր, ել" բառերը մահվան հոմանիշ են դարձել։ Մեռնող մարդու վերջին խոսքերը մնացին այնտեղ ներկա մարդկանց հիշողության մեջ և աշխարհի շատ լեզուներով այժմ նշանակում են մահ, մորգ, դիահերձարան և այլն:
Աստվածաշնչի այն էջերը, որոնցից մեզ են հասել Հիսուսի խոսքերը տաճարում նրա քարոզի ժամանակ և "մահվանից" առաջ, հասկանալի են դարձել հին հայերենի՝ արխաիկ գրաբարի իմացության շնորհիվ։
Ուսումնասիրելով Աստվածաշնչում Հիսուսի խոսքերի թարգմանությունը, մենք կհամոզվենք, որ անհասկանալի բառերը, որոնք կամ չէին կարող թարգմանել, կամ միտումնավոր չէին թարգմանել, մեզ են հասել բնօրինակում։ Ո՞վ կասի հորը կամ մորը. "Քորվանը (այսինքն՝ Աստծո պարգևը) այն՞ է, ինչ որ դու ինձնից օգտվես": "Քորվան" բառը թարգմանիչը թարգմանում է որպես"Աստծո պարգև"։ Դա լուրջ սխալ է ։ "Քորվանը", ամենայն հավանականությամբ, նշանակում է "Հեռացիր, կույր»:
Հիսուսը երկու թռչուն պահելով ձեռքերում, իր մոտ հրավիրեց նոր աշակերտներից մեկին հետևյալ բառով. "Հոսարի": Գրաբարում "հոս արի" նշանակում է "արի այստեղ" (արդի արևմտահայերեն նշանակում է նույնը)։ Բայց թարգմանիչը գրել է, որ երկու թռչունները "հоsari" (գումար) արժեն, բացատրելով, որ խոսքը… մանր մետաղադրամի մասին է:
Մատթեոս Ավետարանում 121-ում կան այսպիսի բառեր. "Վայ քեզ, հորազին: Վայ քեզ, վիվսավդա": Այս երկու բառերը հասել է մեզ Հիսուսի բերանից: Մենք կբացենք "հորազին" բառի իմաստը, այն նշանակում է "հոր կողմից զինված": "Վիվսավդա" բառը նշանակում է "ով ասաց դա": Այսինքն, "Վայ նրան, ով ասաց դա»:
Բացվում է "հոր ստով զինված" մի երիտասարդի մահափորձը Հիսուսի դեմ, ով ասաց նրան. "Վայ քեզ, եթե դու զինված հարձակում գործես իմ դեմ": Չարագործի որդին հասկացավ Հիսուսի համոզիչ խոսքերն ու սպառնալիքը և վախեցած հեռացավ:
Իսահակը "սադուքեյ" բառը թարգմանում է որպես…
"քար"։ Տարօրինակ է, որ հրեա թարգմանիչը չգիտի մայրենի լեզուն. եբրայերենով քարը հնչում է որպես "էվեն"։ Իսկ "սա դուք եյ" բառակապակցությունը, ամենայն հավանականությամբ, նշանակում էր "Սա դո՞ւք էիք"։
Մեկ այլ մեջբերում. "Իսկ ժողովուրդը, որ եկաւ եւ ուղեկցեց, բացականչեց. "Օսաննա Դավթի որդուն, օրհնված է գալիք օրը, Տեր Օսաննայի անունով վերեւում"։ "Օսաննա" բառը թարգմանվել է որպես "փրկություն"։ Եբրայերեն "փրկել" բառը հնչում է որպես "լեացիլ, leacil", կամ մեկ այլ բարբառով "ռեացիլ, reacil"։ Հայտնի չէ, թե ինչպես կարող էր այդ բառը վերափոխվել եւ "փրկություն" դառնալ։
Իսկ ահա մեկ այլ մեկնաբանություն. "Օսաննան" դա հայերեն նշանակում է "հասան նա", այսինքն՝ "հասել է նրան", այսինքն՝ հասել են Հիսուսին, հավասարվել
են նրա հետ։ Դա մի ուրախության նշան է, ուրախություն որ Հիսուսը ժողովրդի հետ է:
Հիսուսը "նաեց վերև, հոգոց հանեց եւ ասաց. "Էֆֆա վա":
Լեզվի "գիտակ"-վայ թարգմանիչը թարգմանում է "էֆֆա վա" բառը ինչպես "բացվեց": "Էֆֆա վա"-ն հոգնած Քրիստոսի աղաղակն է, ով հիշեց Էֆեսը, Աստվածածնի հայրենի քաղաքը:
Եվ ցանկացած մարդ, ով հոգնածությունից գլուխ է բարձրացնում դեպի երկինք կամ աշխատանքից հետո հանգստանում է ծառի տակ, կարող էր "էֆֆա վա" արտասանել "վերջապես ես կհանգստանամ" իմաստով։ Հնարավոր է, որ այս հին բառարանի արձագանքները դարձել են ներկայիս "օֆիս, գրասենյակ" բառը, որպես աշխատողների հանգստի վայր:
Մարիամ Աստվածածինը ծնվել է Էֆեսում, որդու խաչելությունից հետո վերադարձել է իր տուն։ Երեք տարեկանից նա եղել է հայկական "Հաջ միածին" (Էջմիածին) կոչվող տաճարում որպես հնազանդ։ "Հաճախել" հայերեն բառը նշանակում է "այցելել"։ Այսպիսով, "հաջ միածին" տաճարը վերածվել է "էջմիածնի"։
Բայց "հաջ"-ը նաեւ կրոնական ծիսակատարություն է, ճանապարհորդություն դեպի սուրբ վայրեր: Ըստ էության, նախկին Հայաստանի տարածքում՝ Էֆեսում ծնված Մարիան կատարեց իր առաջին "հաջը"։ "Միածին" բառով հայերն անվանում են մեկ երեխա ծնած կանանց, այսինքն՝ "միածին"։
"Մարիամի տունը" գտնվում էր Հայկական լեռնաշխարհում ՝ Էֆես քաղաքից ոչ հեռու (ավելի ուշ՝ Արաբիսոն կամ էլ-բիստան), Լեռնային Կիլիկիայի Պիրամ (կամ Ջեյհան) գետի վերին հոսանքներում։
Խալադաղ լեռան մոտ, որը թարգմանաբար նշանակում էր" հոգու այրող ցավ", ըստ ավանդության, գտնվում էր "Մարիամի տունը"։ Նրա կողքով անցնող առուն բուժիչ հատկություն ուներ։ 1963 թվականին Հռոմի Պապը "Մարիամի տունը" հայտարարել է քրիստոնյաների ուխտագնացության վայր։
Հիսուս Քրիստոսը չէր կարող լինել Աբրահամի ժառանգը, եթե Հովսեփը (Քրիստոսի հայրը) իսկական հայր չէր, քանի որ նրա կինը՝ Մարիամը, բեղմնավորված չէր ամուսնուց, այլ բեղմնավորված էր "Սուրբ Հոգուց"։
Կորյուն Նահապետյան, Ռուսաստանի նկարիչների միության անդամ, ք. Մոսկվա"
Մի՞թե Կորյուն Նահապետյանին սպանել են այս հոդվածի համար։
Այսպիսով, գիտությունը պնդում է, որ հրեաների և Իսրայելի պատմության մեջ աստվածաշնչյան ժամանակաշրջան չի եղել, ինչպես չեն եղել Եգիպտոսից ելքը, թափառումներ Սինայում, Երիքոնի պաշարումը Նավինի կողմից, Դավթի և Սողոմոնի մեծ կայսրությունը: Այս սյուժեների վրա կառուցված են երկու համաշխարհային կրոններ, բայց հնագիտությունը չի կարող դրանք հաստատել որևէ գտածոներով, չնայած այլ ժողովուրդների պատմությունից նույնիսկ ավելի հին փաստերը հնագիտական հզոր հաստատումներ ունեն:
Օրինակ ՝ Երուսաղեմը չէր կարող լինել կայսրության կենտրոնը, քանի որ մ.թ.ա. հազար տարի առաջ այնտեղ ապրում էր ընդամենը 3-4 հազար մարդ։ Երկար տասնամյակների պեղումների ընթացքում հնագետները երբեք չեն հայտնաբերել այդ ժամանակի մոնումենտալ շինարարության գոնե աննշան հետքներ: Սա վերաբերում է նաև աստվածաշնչյան հայտնի տաճարին։ Մ.թ.ա.10-րդ դարում այս հողերի վրա գոյություն ուներ միայն փոքրիկ գավառ, որը ղեկավարում էր Դավթի դինաստիան։
Աստվածաշնչյան պատմությունները չեն հաստատվում նաև անառիկ Երիքոնի պեղումներով, որը Նավինի բանակը կարողացավ գրավել միայն երկնային օգնությամբ։ Երիքոնը "փորել" են ութ անգամ, և այժմ հնագետները պնդում են, որ այդ ժամանակ քաղաքն ընդհանրապես գոյություն չուներ (!)․..
"Անսխալական" Հին Կտակարանը հաստատելու անկարողությունը կասկածի տակ է դնում ոչ միայն այն երկրպագող ժողովրդի "Աստծո ընտրյալ" լինելը, այլեւ ոչնչացնում է ժամանակների կապը, որի վրա հիմնված է Իսրայելի պետության ողջ գաղափարախոսությունը...
Գիտությունը վաղուց է կասկածի տակ դրել Հին Կտակարանի՝ որպես խիստ պատմական փաստաթուղթի մեկնաբանությունները։
Համաշխարհային սենսացիա դարձավ Ասորեստանի թագավոր Աշուրբանիպալի սեպագիր գրադարանը, որն, ըստ էության, պատմաբաններին ապացուցեց, որ Հին Կտակարանը Բաբելոնի ամենաիսկական կոմպիլյացիան էր: Ավելի մեծ համաշխարհային սենսացիա էր քարե սյունի գտածոն, որի վրա գրված էին մ.թ. ա.17-րդ դարի Բաբելոնի թագավոր Համմուրաբիի օրենքները, որոնք լրիվ համընկնում էին այն ուխտերի հետ, որոնք իբր Մովսես մարգարեն տվել է հրեաներին․․․ գրեթե 2000 տարի անց (!): Միայն Համմուրաբին դրանք ստացել է Շամաշ անունով մեկ այլ աստծուց (!)․..
Ուստի զարմանալի չէ, որ ԱՄՆ-ի հարձակումն Իրաքի վրա այդքան ինտենսիվորեն, այդքան փութաջանորեն խրախուսվում էր Ամերիկայի սիոնասոնական իշխանության, հրեա ուղղափառների և Իսրայելի ռաբբինատի կողմից։ Բացի ռազմավարական խնդիրներից անհրաժեշտ էր շտապ կերպով լուծել նաև գաղափարական խնդիրները, այսինքն գրավել Բաղդադում գտնվող Իրաքի հայտնի հնագիտական թանգարանը և գողանալ այնտեղ պահվող հրեական մեծագույն ստի սեպագիր վկայությունների նմուշները՝ ինչպես իրենց պատմության, այնպես էլ "Աստծո ընտրյալ ժողովրդի" մասին: Դրանից մեծապես կախված էր հրեաների և Իսրայելի պատմության մասին հրեական բոլոր ստերի ստատուս քվոն։
Այստեղ մենք չպետք է մոռանանք հրեական կեղծ պատմության ռազմավարական արժեքը համաշխարհային սիոնիզմի համար, որը ռաբբինատի, Հին Կտակարանի կրոնական բաղադրիչի և դրա վրա հիմնված Թալմուդի ու Թորայի միջոցով պահպանում է ամբողջ համաշխարհային հրեական հոտը:
Ի վերջո, միայն հենվելով հրեական սփյուռքին, համաշխարհային հրեական օլիգարխիան, սիոնիզմը, հուդայականությունը կարող են նվաճել այլ երկրներ, թալանել նրանց հարստությունները, քայքայել և ապականել մյուս ժողովուրդներին: Հեղինակ՝ Յուրի Կոզենկով
https://thirdforceplus.blogspot.com/2022/06/blog-post_20.html
Комментариев нет:
Отправить комментарий