"ЧТОБЫ ЛУЧШЕ ПОНЯТЬ МИР, НУЖНО ПОДРОБНЕЕ СМОТРЕТЬ НА АРМЕНИЮ"

Трехкратный обладатель "Хрустальной совы" и обладатель "Бриллиантовой совы" игры "Что? Где? Когда?", известный интеллектуал Борис Бурда поделился своими мыслями об армянской культуре, истории и кулинарии

"Для того, чтобы лучше понять мир, нужно подробнее посмотреть на Армению. История Армении забирается корнями в те времена, когда, может быть, даже евреи ходили в звериных шкурах. В Армении особенно заметно как древность и современность сливаются в одно целое. В армянской истории и культуре заложено все: все современные проблемы уже посетили Армению в III-IV веке. Армянская культура - это увесистое дерево с очень глубокими корнями в культурах очень большого количества стран. 

Армянская кулинария архаична как китайская, разнообразна как итальянская и сбалансирована как великая средиземноморская кухня. Я все время удивлялся, как можно реализовывать навыки строителя, поэта, архитектора, конструктора и даже балерины в обыкновенной кулинарии. Но все это можно увидеть, наблюдая за тем, как 5-6 женщин готовят армянский лаваш. Среди множества замечательных музеев Армении я надеюсь когда-нибудь увидеть музей армянской кулинарии".

***

«ԱՇԽԱՐՀԸ ԱՎԵԼԻ ԼԱՎ ՀԱՍԿԱՆԱԼՈՒ ՀԱՄԱՐ ՊԵՏՔ Է ԱՎԵԼԻ ՄԱՆՐԱՄԱՍՆ ՀԵՏԱԶՆՆԵԼ ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ»

«Հաղճապակյա բու»-ի և «Ադամանդե բու»-ի մրցանակակիր, հայտնի ինտելեկտուալ, ազգությամբ հրեա Բորիս Բուրդան կիսվել է իր մտքերով հայկական մշակույթի, պատմության և խոհանոցի մասին

«Աշխարհն ավելի լավ հասկանալու համար պետք է ավելի խորը, ավելի մանրամասն հետազննել Հայաստանը: Հայաստանի պատմության արմատները հասնում են մինչև այն ժամանակները, երբ, հնարավոր է, նույնիսկ հրեաները գազանների մորթի էին կրում: Հայաստանում ավելի վառ է արտահայտված հնի և նորի միաձուլումը մեկ ամբողջության մեջ: Հայկական պատմության և մշակույթի մեջ կա ամեն ինչ. բոլոր ժամանակակից խնդիրներն արդեն այցելել են Հայաստան III-IV դարերում: Հայկական մշակույթը դա մի հսկա ծառ է, որի արմատները հասնում են բազմաթիվ երկրների մշակույթին:

Հայկական խոհանոցը չինականի պես հին է, իտալականի պես` բազմաբնույթ և  միջերկրածովային հզոր խոհանոցի պես` հավասարակշռված: Ես միշտ զարմանում էի, ինչպես կարելի է իրականություն դարձնել շինարարի, պոետի, ճարտարապետի, նախագծողի և նույնիսկ բալետի պարուհու հմտությունները սովորական խոհարարության մեջ: Բայց այս ամենը կարելի է տեսնել, հետևելով, թե ինչպես են 5-6 կանայք պատրաստում հայկական լավաշը: Հայաստանի բազմաթիվ հիանալի թանգարանների մեջ, ես հուսով եմ, մի օր կտեսնեմ հայկական խոհանոցի թանգարան»: