ՂԱՐԱԲԱՂՑԻՆԵՐՆ ԸՆԴԴԵՄ ԱՐՑԱԽՑԻՆԵՐԻ

Ռուսաստանի հատուկ ծառայությունների կողմից խրախուսվող եւ ԱՄՆ-ի եւ Ֆրանսիայի իշխանությունների լռությամբ ոգեւորված ԼՂՀ իշխանությունները շարունակում են հետապնդումները Արցախի (Ղարաբաղի) անկախ լրագրողների նկատմամբ: Ուշագրավ փաստ ․ Գուրգեն Ներսիսյանը ՆԳ պետնախարարի պաշտոնում իր գործունեությունը սկսել է Լևոն Հայրապետյանի "Երրորդ ուժ Պլյուս" թերթի փաստացի հետապնդմամբ, որն ապօրինաբար փակել է Ռուսաստանի ԱԴԾ-ն:

                                                ***                                                        

Արցախի Հանրապետության գլխավոր դատախազի 

                       պաշտոնակատար պարոն Կարեն Գաբրիելյանին 

«Երրորդ Ուժ Պլյուս» թերթի գլխավոր խմբագիր,

թիվ 1-45 գործով դատապարտված

Վահրամ Աղաջանյանից                  

                                                                                                                    

                            Բ  Ո  Ղ  Ո  Ք

«Նոր երևան եկած հանգամանքների կապակցությամբ վարույթ հարուցելը մերժելու մասին» ԼՂՀ դատախազության 2023 թ. մարտի 10-ին որոշման դեմ

 Հարգարժան պարոն Գաբրիելյան, ինչպես Ձեզ հայտնի է, 2000 թ. ապրիլի 12-ին Ստեփանակերտի քաղաքային դատարանը ԼՂՀ Քր.օր. 131 հոդվածի 2 մասով (գործ թիվ 1-45) դատապարտել է ինձ մեկ տարվա ազատազրկման` ԼՂՀ իշխանություններին, ավելի ստույգ ԼՂՀ նախկին վարչապետ Անուշավան Դանիելյանին զրպարտելու մեղադրանքով (այդ դատավճռի պատճենը ուղարկվել է ԱՀ դատախազությանը): Մեղադրանքի կոնկրետ պատճառը եղել է «Վերաբնակիչների համար բյուջեյում փող չկա» իմ հոդվածը, որտեղ նկարագրված էին Վանաձորի 30 ընտանիքի տառապանքները. նրանք ցանկանում էին տեղափոխվել ԼՂՀ և մշտական բնակություն հաստատել Արցախում, սակայն մերժում են ստացել: Ստեփանակերտի քաղաքային դատարանի կարծիքով, դա զրպարտություն էր իշխանությունների հասցեին: Դատավճռում նշված է,  որ «վանաձորցիների ոչ մի խումբ ընդհանրապես չի դիմել ԼՂՀ  մեկնելու ցանկությամբ», որ նման վերաբնակիչներ գոյություն չունեն:

Պարզվել է սակայն, որ վանաձորցիների նշյալ խումբը ոչ միայն գոյություն ունի, այլև հանդես է եկել մամուլում համապատասխան հոդվածով, պարզաբանումներով (այդ հոդվածի պատճենը նույնպես ուղարկվել է ԱՀ դատախազությանը): Ընդամենը երեք մեջբերում հիշյալ հրապարակումից. «Եվս մեկ շաբաթ հետո Ա. Աղաբեկյանը մեզ տեղեկացրեց, որ դիմումները անձամբ դրել է Անուշավան Դանիելյանի սեղանին: Մենք գնացինք Ստեփանակերտ», «Արմեն Բալայանը հանդիպեց Ա. Դանիելյանի հետ, որն էլ ասաց, որ բյուջեում փող չկա», «Վ. Աղաջանյանին դատել են նրա համար, որ նա պնդում է, որ ես գոյություն ունեմ»:

Ակնհայտ է, որ «Վերաբնակիչների համար բյուջեյում փող չկա» իմ հոդվածի ամեն մի տող լրիվությամբ համապատասխանում է իրականությանը: Դեռ ավելին. վանաձորցիների այս հոդվածից պարզ է դառնում, որ Արցախի Հանրապետություն պետք է տեղափոխվեր ոչ թե 30, այլ նույնիսկ 52 աճող հայ ընտանիք: Ստեփանակերտի քաղաքային դատարանը նշել է, թե ես հանցագործություն եմ կատարել, որի բնույթն ու հասարակական վտանգավորության աստիճանը ստիպել է նման դատավճիռ կայացնել: Իմ հրապարակմամբ ես ձգտել եմ նպաստել 52 աճող ընտանիքի վերաբնակեցմանը Արցախում, իսկ դատարանը ինձ հանցագործ է հայտարարել: Թե ում գործողություններն են վտանգավոր սակավաթիվ բնակչություն ունեցող ու պատերազմը չավարտած ԼՂՀ-ում ` դատեք ինքներդ:   

Ամեն դեպքում, վերոշարադրյալից ելնելով, կոչ եմ անում Ձեզ ամբողջությամբ վերանայել Ստեփանակերտի քաղաքային դատարանի 2000 թ. ապրիլի 12-ի կայացրած չհիմնավորված, անօրինական դատավճիռը: Ես նույնիսկ չեմ նշում այն փաստը, որ Ստեփանակերտի քաղաքային դատարանը հրաժարվել է լսել վկաներին, առանց որևէ բացատրությունների, առանց հիմնավորումների, կոպտորեն խախտելով ԼՂՀ օրենսդրության պահանջները:

Չնայած ես ու ընտանիքիս անդամները զգուշացրել ենք դատարանին մորս` Ռոզա Ավետիսյանի սրտային ծանր հիվանդության ու այն պահին բուժման կուրս անցնելու մասին, չնայած մենք խնդրել ենք հետաձգել անօրինական դատավճռի կայացումը, քանի որ այն կարող էր ողբերգական հետևանքների հանգեցնել, քաղաքային դատարանը որոշել է գործը հասցնել իր ավարտին ու կայացնել ապորինի դատավճիռ: Այս անմարդկային որոշման արդյունքում մայրս վախճանվել է սրտային սուր անբավարարվածությունից (նրան խնամած բժշկի վկայությունը պատրաստ ենք տրամադրել Ձեզ): Դատավճիռ կայացնելու ընթացքում խախտվել է նաև այն ժամանակ գործող ԼՂՀ Քրեական դատավարության օրենսգրքի N 359 հոդվածը, համաձայն որի «…եթե դատավճիռը կարող է առանձնապես ծանր հետևանքներ առաջացնել դատապարտյալի կամ նրա ընտանիքի անդամների համար, այն պետք է հետաձգվի»: Այս հոդվածը կիրառվում էր անգամ վտանգավոր հանցագործների նկատմամբ: Այնինչ իմ դեպքում խոսքը անմեղ դատապարտված մարդու մասին է…

Ազգային անվտանգության ծառայության պետի պաշտոնը զբաղեցրած տարիներին ԼՂՀ նախագահ Բակո Սահակյանը, որը ԼՂՀ  քաղաքացիների իրավունքների գլխավոր երաշխավորն էր, մեր հանդիպման ժամանակ, ասել է, որ իշխանությունները անարդար են վարվել տողերիս հեղինակի, մեր ընտանիքի նկատմամբ: Նույն խոստովանությամբ հանդես էր եկել ԼՂՀ նախկին նախագահ Արկադի Ղուկասյանը, որը նույնպես հանդիպելով ինձ հետ, ընդգծել է իշխանությունների մեղքը այս գործում: Ստեղծվել է տարորինակ իրավիճակ. ԼՂՀ երկու նախագահները ճանաչել են իմ անմեղությունը, բայց դատարանի անօրինական որոշումը մինչ օրս վերանայված չէ, ինչպես նաև փոխհատուցված չէ վնասը, որը կրել ենք ես ու ընտանիքս անօրինական գործողությունների արդյունքում:

Իմ և ընտանիքիս անդամների նկատմամբ իրականացվել է մինչ օրս չլսված ու չտեսնված հրեշավոր մի անարդարություն, որը դատապարտել են աշխարհի 39 պետությունների իրավապաշտպան կազմակերպություններն ու լրատվամիջոցները: Եվրոպայի Խորհրդին կից Հելսինկյան Միջազգային Դաշնության ղեկավար պարոն Ահարոն Ռոուդսը անձամբ ժամանել էր Երևան ու Ստեփանակերտ, որպեսզի հայտնի այդ մասին ՀՀ և ԼՂՀ իշխանություններին: "Էմնիսթի Ինթերնեյշնլ" (Amnesty International) հեղինակավոր իրավապաշտպան կազմակերպությունն ինձ "խղճի բանտարկյալ" է ճանաչել ("Prisoner of conscience")։ Մեր պետության հեղինակության վրա այդ չլվացված խայտառակ բիծը պետք է ի վերջո մաքրվի։

Տարիներ շարունակ ընտանիքս համբերատար սպասել է արդարության և տարրական օրինականության վերականգնմանը, սակայն ապարդյուն, չնայած որ ԼՂՀ-ն իր Սահմանադրության մեջ հայտարարում է ժողովրդավարացման ու իրավական պետություն կառուցելու վճռականության մասին:

Ուստի ղեկավարվելով ԼՂՀ Քրեական դատավարության օրենսգրքի 186-րդ և 187-րդ հոդվածների դրույթներով, պահանջել և պահանջում եմ քրեական գործեր հարուցել ԼՂՀ ներքին գործերի նախկին նախարար Բակո Սահակյանի դեմ, ում հրահանգով առանց դատարանի որոշման անօրինական խուզարկություն է անցկացվել մեր բնակարանում (ինչի հետևանքով կտրուկ վատացել է մորս առողջական վիճակը), ԼՂՀ դատախազության նախկին քննիչ Յուրի Հայրապետյանի դեմ, ով անօրինական քրեական գործ էր նախաձեռնել իմ դեմ և Ստեփանակերտի քաղաքային դատարանի նախկին նախագահ Նաիրի Հակոբյանի դեմ, ով անօրինական դատավճիռ է կայացրել: Պահանջում եմ նաև արդարացնել տողերիս հեղինակին` «Վերաբնակիչների համար բյուջեյում փող չկա» հոդվածում հանցակազմի լիակատար բացակայության պատճառով:

Հիշեցնում եմ նաև, որ զրպարտության մասին հոդվածը քրեական ոլորտից վաղուց տեղափոխված է քաղաքացիական իրավունքի ոլորտ`թե ամբողջ աշխարհում, թե Հայաստանում, թե ԼՂՀ-ում: Տվյալ պարագայում խոսքը ոչ թե զրպարտության, այլ փաստերի պարզ ու ճշգրիտ արձանագրման մասին է:

Պարոն Գաբրիելյան, չնայած վերը շարադրված աղաղակող բոլոր փաստերին ու հանգամանքներին, ԼՂՀ դատախազությունը, ցուցադրելով զարմանալի տգիտություն ու բացահայտ անօրինականություն, մերժել է քրեական գործեր հարուցել վերը նշված երեք հանցագործների դեմ: Դրանով ԼՂՀ դատախազությունը խախտել է ԼՂՀ Քրեական դատավարության օրենսգրքի N 186 («Քրեական գործ հարուցելու պարտականությունը»), N 187 («Քրեական գործ հարուցելու առիթները») և N 322 («Պաշտոնեական լիազորությունների չարաշահում») հոդվածները: Արդյունքում կոպտորեն խախտվել է նաև ԼՂՀ Քրեական դատավարության օրենսգրքի N 456 հոդվածը (1-ին մասի 2-րդ ու 3-րդ կետերը):

Պարոն դատախազ, ԼՂՀ դատախազության ներկայացուցիչների հետ շփումներում ձեր գերատեսչության աշխատակիցներն իրենք էին իրենց վրդովմունքն արտահայտում ԼՂՀ իշխանությունների անօրինական գործողությունների կապակցությամբ՝ օգտագործելով նույնիսկ ռուսերեն "բեսպրեդել" բառը։ Ավելին՝ նրանք մեր ընտանիքին օգնել են խորհուրդներով, թե ինչպես հասնել տարրական արդարության այս հարցում։ Այսքանից հետո ինչպե՞ս հասկանալ ԼՂՀ դատախազության կողմից ԼՂՀ օրենսդրության կոպտագույն ու բացահայտ խախտման փաստը հետագայում։ Արդյո՞ք համապատասխանում են իրականությանը այն համառ լուրերը, համաձայն որոնց ԼՂՀ դատախազությունը կատարել է լրագրողների նկատմամբ անթաքույց ատելություն տածող ԼՂՀ նախագահ Արայիկ Հարությունյանի, ԼՂՀ պետնախարար Գուրգեն Ներսիսյանի և մեր՝ «Երրորդ Ուժ Պլուս» թերթը ապօրինաբար փակած Ռուսաստանի Դաշնության հատուկ ծառայությունների (ՖՍԲ-ի) քաղաքական պատվերը: Լիահույս եմ, որ այս լուրերը չեն համապատասխանում իրականությանը:

Մենք առայժմ չենք ցանկանում դիմել միջազգային ատյաններ և արդարություն փնտրել արտասահմանում, հավատում ենք, որ դրան կարելի է հասնել նաև Հայրենիքում։ Այլապես ին՞չ արդարություն ենք մենք պահանջում Ադրբեջանից և աշխարհից, եթե ի վիճակի չենք արդար լինել անգամ մեր երկրի քաղաքացիների նկատմամբ, երկիր, որի փոքրաթիվ բնակչությունը դիմակայում է իր հզոր հարևաններին և որի հալածանքներին, ըստ ամենայնի, միացել է նաև ձեր գերատեսչությունը…

Վերոշարադրյալից ելնելով ու ղեկավարվելով ԼՂՀ Քրեական դատավարության օրենսգրքի 186-րդ և 187-րդ հոդվածների դրույթներով, նորից եմ պահանջում քրեական գործեր հարուցել ԼՂՀ ներքին գործերի նախկին նախարար Բակո Սահակյանի, ԼՂՀ դատախազության նախկին քննիչ Յուրի Հայրապետյանի և Ստեփանակերտի քաղաքային դատարանի նախկին նախագահ Նաիրի Հակոբյանի դեմ, ովքեր կոպտորեն խախտել են Արցախի Հանրապետության օրենքները: Նորից եմ պահանջում արդարացնել տողերիս հեղինակին` «Վերաբնակիչների համար բյուջեյում փող չկա» հոդվածում հանցակազմի բացակայության պատճառով:

Տեղեկացնեմ նաև, որ Ձեզ ուղղված իմ այս դիմումի մասին հաղորդագրությունը փոխանցվել է Հայաստանի Հանրապետությունում ՄԱԿ-ի ներկայացուցչությանը, ԵԱՀԿ-ի ներկայացուցչությանը և ՀՀ-ում այլ հեղինակավոր միջազգային կազմակերպություններին, դեսպանատներին, իրավապաշտպան և լրագրողական կազմակերպություններին, Հայաստանի, Սփյուռքի և Արցախի ԶԼՄ-ներին:

Հարգանքով`

Վահրամ Աղաջանյան

«Երրորդ Ուժ Պլուս» թերթի գլխավոր խմբագիր                                                      

20.03.2023 թ.

https://thirdforceplus.blogspot.com/2022/04/american-journalism-review.html

***

 КАРАБАХЦЫ ПРОТИВ АРЦАХЦЕВ

Власти НКР, поощряемые спецслужбами России и воодушевленные молчанием властей США и Франции, продолжают преследования независимых журналистов Арцаха (Карабаха). Примечательный факт: Гурген Нерсисян начал свою деятельность на должности госминистра НГ с фактического преследования газеты Левона Айрапетяна "Третья Сила Плюс", которую незаконно закрыла ФСБ России. 

***

ВАГРАМ АГАДЖАНЯН: "В КАРАБАХЕ НЕ ДЕЙСТВУЮТ ДАЖЕ ЗАКОНЫ КАРАБАХА"

Незаконные преследования независимого журналиста Ваграма Агаджаняна со стороны властей Нагорного Карабаха осудили практически все правозащитные и журналистские организации планеты. Со стороны европейских организаций Ваграм Агаджанян объявлен "узником совести", что является настоящим позором для Нагорно-Карабахской Республики. Незаконное решение карабахского суда против журналиста не пересмотрено до сих пор, хотя даже два президента НКР вынуждены были признать ошибки властей в этом деле. Новые власти Карабаха во главе с президентом Араиком Арутюняном все время говорят о реформах и модернизации, но, судя по всему, ничего в Карабахе не меняется... 

Ваграм Агаджанян – главный редактор независимой армянской газеты «Третья Сила», незаконно закрытой стараниями ФСБ России и бывших властей Армении, – обратился с открытым письмом к президенту Нагорного Карабаха. Напомним, что газета была открыта по совместной инициативе известного карабахского мецената Левона Айрапетяна и Ваграма Агаджаняна. В письме говорится:

«Уважаемый господин президент! 

Как Вам хорошо известно, представители Полиции НКР, без санкции Прокуратуры НКР, произвели у меня в квартире незаконный обыск, в результате которого они, цитирую, «арестовали 2 номера газет», в которых я работал. В тот же день меня пригласили «на собеседование» в Полицию НКР, где неожиданно, не предъявив никаких обвинений, задержали и отвезли в Степанакертский изолятор временного содержания. На 4-е сутки, до суда и оглашения приговора, ко мне ночью в камеру ворвались 4 спецназовцев в масках, скрутили мне руки и, надев на меня наручники и мешочек на голову, отвезли в Шушинскую тюрьму, где я и узнал, что арестован по обвинению в клевете на власти Карабаха. По одной газетной публикации против меня было возбуждено два (!) уголовных дела – факт, не виданный даже в самых отсталых государствах мира.

Конкретной причиной незаконного ареста, уголовного дела, а впоследствии и незаконного решения суда стала моя статья «Для простых граждан в бюджете денег нет», в которой я описал мучения 30 семей крестьян, которых лишили льгот, предусмотренных специальным постановлением Правительства НКР. Правоохранители и председатель горсуда посчитали это клеветой в адрес властей, заявив, что они проверили, что этих крестьян в природе не существует. Спустя несколько дней крестьяне выступили в печати с заявлением, оповестив общественность и власти о том, что они не только существуют, но и готовы выступить свидетелями на суде (копия этого заявления, опубликованная в прессе, прилагается). 

Председатель горсуда отказался выслушать свидетелей – без объяснений своего незаконного решения, без всяких оснований, грубо нарушив законодательство НКР. Вам известно также, что я был приговорен к 1 году тюремного заключения, которое было заменено на год условного тюремного заключения с двухгодичным испытательным сроком. Несмотря на то, что власти НКР были предупреждены мной и членами моей семьи о тяжелой сердечной болезни моей матери – Розы Аветисян, о курсе лечения, которое она в тот момент проходила, несмотря на то, что мы просили власти отсрочить оглашение незаконного приговора, поскольку это может привести к трагическим последствиям, председатель горсуда и другие официальные лица все-таки приняли решение довести свое преступление до конца – приговор был вынесен и оглашен. В результате бесчеловечного решения моя мать скончалась от острой сердечной недостаточности (копия свидетельства лечившего ее врача прилагается). 

Господин президент!

Занимая должность руководителя Службы национальной безопасности НКР, Бако Саакян при нашей встрече заявили мне, что власти допустили несправедливость по отношению ко мне. Те же самые слова сказал мне Аркадий Гукасян, бывший в то время президентом НКР и признавший вину властей в этом деле тоже при нашей встрече. Сложилась странная ситуация: два президента НКР признали мою невиновность, а незаконное решение суда до сих пор не пересмотрено, равно как и не возмещен ущерб, понесенный мной и моей семьей в результате незаконных решений правоохранительных органов Карабаха. 

В ходе своих антиконституционных действий власти нарушили, как минимум, четыре статьи Уголовного Кодекса НКР. Это статьи УК № 348 (Незаконное задержание и незаконный арест),  № 352 (Незаконный приговор суда), № 308 (Злоупотребление служебным положением) и № 359 действовавшего тогда УПК  НКР, в которой говорилось: «…если приговор суда может повлечь за собой особо тяжкие последствия для осужденного или членов его семьи, он должен быть отложен». Последняя статья применяется даже к опасным преступникам. А ведь в моем случае речь шла о журналисте, безвинно осужденном человеке. Я уж не говорю о других мелких и крупных правонарушениях (издевательское отношение в тюрьме, запугивания, принуждение к лжесвидетельству и т.д.). И всё это за то, что я в своей статье попытался защитить права группы несчастных, обездоленных крестьян, которых власти довели до неописуемого отчаяния…

По отношению ко мне и членам моей семьи совершена чудовищная несправедливость, вызвавшая осуждение не только СМИ и правозащитных организаций 39 государства мира, но даже тех, кто ее осуществил. Вы об этом тоже прекрасно знаете. Долгое время моя семья терпеливо ждала восстановления справедливости и элементарной законности в этом деле, но так ее и не дождалась, несмотря на то, что Карабах в своей Конституции заявляет о провозглашении курса на демократизацию и создание правового государства, а Вы, являясь главным гарантом защиты наших конституционных прав, признали несправедливость наказания автора этих строк. Мы обратились с протестом в Прокуратуру НКР с требованием пересмотреть незаконное решение карабахского суда. Прокуратура НКР заявила нам, что приговор должен пересмотреть Кассационный суд НКР. Обратились в Кассационный суд. Там нам заявили, что приговор должна пересмотреть Прокуратура НКР (копии решений этих структур высылаем Вам). Между двумя госструктурами НКР возник спор, длящийся уже годы. Решить эту проблему должны Вы – конституционный гарант наших прав. Тем более, что Ваш представитель Араик Лазарян заявил мне при встрече, что президент НКР лично следит за этим процессом.

Господин президент! 

В ходе предвыборной кампании Вы не раз говорили об укреплении законности в Нагорном Карабахе. Всё, чего желает моя семья, это именно соблюдение законов НКР в нашем деле со стороны правоохранительных органов НКР. Взывать к христианским традициям, по которым прощают даже виновных, я не буду, потому что не осталось человека, который не убедился бы в моей невиновности. Я взываю только к соблюдению законности и надеюсь, что в Карабахе действуют хотя бы законы Карабаха, если нормы международного права, видимо, уже не писаны для нас. Иначе мы вынуждены будем поверить тем слухам в Армении и НК, согласно которым армянские власти выполняют политический заказ известных госструктур США и Российской Федерации, добившихся закрытия нашей газеты и продолжающих преследования демократически ориентированных армянских журналистов уже посредством властей РА и НКР.

Сильно надеюсь на то, что эти слухи не соответствуют действительности.

С уважением

Ваграм АГАДЖАНЯН

Главный редактор газеты «Третья Сила Плюс»

https://www.lragir.am/ru/2015/03/22/41307/

https://thirdforceplus.blogspot.com/2022/04/american-journalism-review.html

***

KARABAKH PEOPLE VS. ARTSAKH PEOPLE

The NKR authorities, encouraged by the Russian special services and encouraged by the silence of the US and French authorities, continue to persecute independent journalists of Artsakh (Karabakh). A remarkable fact: Gurgen Nersisyan began his activity as the NG state Minister with the actual prosecution of Levon Hayrapetyan's newspaper "Third Force Plus", which was illegally closed by the FSB of Russia.

https://thirdforceplus.blogspot.com/2022/04/american-journalism-review.html