ДВУГЛАВЫЙ ОСЁЛ - ГЕРБ ЗОЛОТОЙ ОРДЫ, ПОКРОВИТЕЛЬНИЦЫ МОСКВЫ
На верфи Savunma Teknolojileri Mühendislik ve Ticaret A.Ş. (STM) в Турции спустили на воду второй корвет класса "Ада", предназначенный для ВМС Украины. Как сообщает Navy Recognition, корабль назван "Гетман Иван Выговский".
Напомним, что военное ведомство Украины и управление
оборонной промышленности Турции (SSB) заключили соглашение на поставку кораблей
в декабре 2020 года. Генеральным подрядчиком строительства корветов назначена
турецкая государственная инжиниринговая компания STM.
Строительство головного корвета "Гетман Иван
Мазепа" началось в июле 2021 года. Церемония закладки прошла 7 сентября
2021 года, а на воду корабль спустили 2 октября 2022 года. Сейчас он проходит
испытания в Черном море.
Второй корвет заложили в августе 2023 года.
Хотя изначально соглашение между Турцией и
Украиной подразумевало поставку двух корветов типа "Ада", в интервью
Naval News на выставке IDEF-2023 в Стамбуле посол Украины в Турции Василий
Боднар заявил, что в рамках проекта может быть приобретено еще два корвета.
Водоизмещение корветов класса "Ада" –
2300 тонн, длина – 99,5 метра, ширина – 14,4 метра. Комбинированная
дизель-газотурбинная силовая установка типа CODAG позволяет развить скорость до
29 узлов.
Корабли этого типа предназначены для многоцелевых
операций, включая противолодочную борьбу, морское патрулирование и береговую
оборону. Они оснащены сложными сенсорными системами, включая радар воздушного
наблюдения Smart-S Mk.2.
Вооружение включает 76-мм артустановку от
итальянской группы Leonardo, дистанционно управляемые боевые модули STAMP от
турецкой Aselsan (оснащаются 12,7-мм или 7,62-мм пулеметами) и 35-мм
арткомплекс "Гёкдениз". Кроме того, в арсенале предусмотрены
установки вертикального пуска для зенитных ракет MICA VL.
Также в СМИ указывается, что на корветах могут
размещаться западные противокорабельные ракеты "Гарпун" и, возможно,
украинские ПКР "Нептун".
https://flotprom.ru/2024/%D0%A2%D1%83%D1%80%D1%86%D0%B8%D1%8F26/
Добавить, как говорится, нечего...
На снимке: тюркская монета с изображением двуглавого осла - герба Золотой Орды, покровительницы Москвы
Российский политик Александр Шерин: "Россия финансирует и вооружает Турцию, которая в ответ вооружает Украину"
Минобороны РФ сообщили журналистам, что российские средства противовоздушной обороны с начала спецоперации сбили около 90 БПЛА «Байрактар» турецкого производства. Ранее, в знак благодарности за собранные на покупку беспилотника средства, компания-производитель подарила Литве беспилотник, попросив направить деньги на гуманитарную помощь Украине. Политик Александр Шерин оценил в своем Telegram-канале щедрый жест турецкой стороны, которая продает украинским формированиям ударные беспилотники для совершения атак на российских военнослужащих:
«Стоп, то есть турки бодро рапортуют об очередной поставке беспилотников зная, что при их помощи будут убивать российских военных, пока российские ПВО их не собьют? Может кто-нибудь объяснит, что за бред происходит в этом мире? Может мы что-то не понимаем в этой жизни? Не Турции ли Россия поставила зенитные ракетные системы С-400 на $2,5 млрд? В 2003 году Россия начала поставки в Турцию по газопроводу «Голубой поток», который был построен «Газпромом», а в 2014 году дан старт строительству нового газопровода в Турцию «Южный поток» Эрдогану же нужно еще больше российского газа. В настоящий момент в Турции российская госкорпорация «Росатом» осуществляет строительство атомной электростанции, причем это первая АЭС на территории данной Республики. Ввод в эксплуатацию объекта запланирован на 2023 год, а стоимость проекта в $22 млрд, внимание, российских инвестиций!
То есть, Россия продает Турции газ, поставляет современные С-400, строит АЭС и направляет туристов, а турки открыто поставляют нашему противнику «Байрактары». А может в высоких кабинетах наконец-то примут жесткие решения? Туристический поток из России в Турцию закрыть. Цены на газ пересмотреть в строну увеличения, сроки запуска АЭС сместить до конца военной операции. Закупить уж эти беспилотники для российской армии на несколько лет вперед в счет будущих газовых поставок, с обязательством Турции не продавать «Байрактар» третьим странам. Потому что этот «хитрый лис», видимо, добра не помнит и по-хорошему не понимает. Жизни наших военных превыше всего и ради них ядерным оружием уже пора не только пугать тех, кто внаглую поставляют вооружения Украине».
realtribune.ru
https://russia-armenia.info/node/83625
"Москва окончательно потеряла влияние на постсоветском пространстве. На ее место придут другие игроки", - пишет Константин Петрович Эггерт — российский эксперт, журналист, публицист, обозреватель. Лауреат премии Правительства Российской Федерации в области СМИ. Представляем вашему вниманию его статью
"Мне очень интересно, что сейчас чувствует Андрей Козырев, первый министр иностранных дел посткоммунистической России, или его заместитель Федор Шелов-Коведяев? Как посматривает на все это с небес Борис Ельцин? Помнится, именно их наши патриоты и разного рода верные путинцы чехвостили — и до сих пор чехвостят — как «капитулянтов», которые в девяностые годы якобы «сдали национальные интересы».
Кликушам пора сменить трек. Настолько унизительная капитуляция, как та, которую подписал под присмотром Реджепа Эрдогана и Ильхама Алиева Владимир Путин, никакому Козыреву не приснилась бы в самом страшном сне. Скоротечная карабахская война обернулась тяжелым поражением не только главного союзника Москвы — Армении, но и путинского режима. Эту неприятную, но закономерную новость не заглушить соловьиными трелями государственных пропагандистов про «мир», который принесет теперь на Кавказ российский миротворческий контингент. Не принесет. Точнее, принесет в лучшем случае перемирие. Соглашение Пашиняна, Алиева и Путина, с точки зрения Азербайджана и его спонсора — турецкого режима, — лишь этап на пути к полному контролю над Нагорным Карабахом и изгнанию из него армян.
Премьер-министр Никол Пашинян нашел в себе мужество сказать правду: армия Армении была не готова к атаке Азербайджана и у нее возникли «проблемы с мобилизацией». Но Ереван — главный союзник Москвы. Если российская разведка знала о готовящемся нападении, то почему не поделилась информацией о нем с Арменией? Более того, почему Путин не намекнул Баку: мол, мы все знаем, советуем хорошенько подумать, прежде чем воевать? Получается, либо Москва предала Ереван, либо российская разведка, включая электронную, настолько бездарна, что ей совершенно невозможно доверять.
Бродящая в соцсетях версия о том, что Путин договорился с Алиевым, чтобы отомстить Пашиняну за свержение московского клиента Сержа Саргсяна в 2018 году, с моей точки зрения — бред. Но даже если нет, то Москва и тут выглядит плохо. Получается, что Путин ради личной мести отправил в нокаут главного союзника по Договору о коллективной безопасности, на территории которого, в ключевом, с точки зрения России, регионе, располагается российская военная база. Я намеренно не вдаюсь в анализ международно-правового статуса Карабаха и сталинской национальной политики с ее искусственными границами. Я исхожу из той ситуации, как ее привыкли воспринимать в России и мире перед началом азербайджанского наступления.
Случившееся — позор, даже если исходить из неоимперской кремлевской логики, согласно которой все постсоветское пространство — «зона привилегированных интересов России», как элегантно выразился после захвата Абхазии и Южной Осетии в 2008 году наш предыдущий президент Дмитрий Медведев. Глядя на происходящее, любой заинтересованный игрок, прежде всего Турция и Китай, сделают выводы о том, что в этой самой зоне теперь можно воевать — и выигрывать войны — без санкции Москвы и что союз с Россией никому не гарантирует защиты ни от каких неприятностей (это если кто-то вдруг так и не разобрался в этом после того, что сделал Кремль с «братской» Украиной в 2014 году).
Кремлевские геополитические игры привели к тому, что эрдогановская Турция с ее авторитарным режимом и глобальными амбициями всерьез и надолго пришла на Кавказ, который в Москве до вчерашнего дня считали чуть ли не российским двором. Турок удерживали на дистанции цари, генеральные секретари и тот самый «капитулянт» Ельцин. Мечты османских султанов сбылись при Путине. По образному выражению другого моего приятеля, дипломата со стажем, «10 ноября Россия подала заявление по собственному желанию об отказе от статуса региональной державы». Лучшее подтверждение этому — нота азербайджанского МИД по поводу сбитого российского вертолета, выдержанная в стилистике: «Мы, конечно, заплатим компенсацию, но вы сами виноваты». Смиренный ответ ведомства Сергея Лаврова на этот демарш — лучшая иллюстрация того, что хамить российские дипломаты не боятся только западным демократиям. Под напором «классово близкой» диктатуры, вдобавок поддержанной новым региональным лидером в лице Эрдогана, они превращаются в тех, кем являются на самом деле, — запуганных придворных лоялистов без собственного мнения и достоинства.
10 ноября отзовется эхом везде на постсоветском пространстве — от революционного Минска до всегда революционного Бишкека, от предреволюционного Кишинева до волнующегося Тбилиси, от мобилизованного Киева до начинающего богатеть Ташкента. Точнее, на том, что недавно называлось «постсоветским пространством». Его больше нет. Путину можно больше не звонить даже тем, кто по привычке еще звонил. Думаю, даже в НАТО скоро можно будет обращаться напрямую".
https://snob.ru/entry/200143/
Не выдержал даже преданный Кремлю Андраник Мигранян...
Невразумительная по форме и совершенно идиотская по содержанию политика Москвы в Армении вызывает возмущение не только патриотических и прозападных сил в Ереване, Арцахе и Диаспоре. Гнев и недоумение охватили уже не просто пророссийских, а преданных Кремлю, как говорится, душой и телом экспертов России. Представляем Вашему вниманию интервью, пожалуй, самого пророссийского эксперта в армянской среде, известного политолога, профессора МГИМО Андраника Миграняна. Вот что он сказал в интервью пророссийским СМИ: "Сегодня очень много спекуляций на тему "Зангезурского коридора", дескать, это выгодно России. Но до сих пор ни один российский политик, дипломат, эксперт не смог вразумительно объяснить мифическую выгоду страны в данном контексте. Анкаре коридор выгоден, Баку - тоже, а Москве - чем?!"...
Подробнее:
https://russia-armenia.info/node/79744
***
Организацию тюркских государств надо рассматривать как враждебное России образование вроде НАТО
На днях глава "Росатома" Алексей Лихачев дал примечательное интервью каналу "Россия-1". По его словам, деньги, которые "Росатом" перечисляет в Турцию на строительство АЭС "Аккую", попадают под арест. "Система взаиморасчетов под ударом. Они арестовывают деньги", — пожаловался Лихачев в эфире программы "Москва. Кремль. Путин". Надо же, как нехорошо вышло! Встает вопрос, а о чём г-н Лихачев думал, когда затевал данный проект на таких невыгодных для России условиях?
Ну, понятно, если бы строительство АЭС оплачивала турецкая сторона. А сейчас, похоже, проект, куда Россия вложила огромные деньги, стал объектом шантажа со стороны Турции. Что-то не понравилось Эрдогану в поведении Москвы, и он решил оказать давление. Сами турки при этом ничего не теряют. Турецкие подрядчики на проекте неплохо заработали, получили прибыль и могут спокойно переориентироваться на другие направления. А вот "Росатом" профукал несколько сот миллиардов рублей государственных денег. Ведь это государственная компания и деньги там все государственные!
Ситуация очень напоминает предшествующую деятельность Газпрома, чьи газопроводы бесцельно гниют на дне Балтийского моря. Но там хоть догадались разделить расходы с западными компаниями, которые тоже понесли убытки. Хотя, российскому бюджету от этого, конечно, не легче. А что уж говорить об упущенной пользе для страны, - если бы Газпром потратил эти деньги на газификацию России, а не на снабжение газом "западных партнеров"?
Встаёт вопрос, что это было? Не является ли такое поведение госкомпаний рецидивом советских практик по оказанию «интернациональной помощи» различным странам Азии, Африки или Латинской Америки, воскресшей в мозгах бывших комсомольских функционеров? Значительная часть этой помощи ведь предоставлялась за счет кредитов СССР, то есть фактически бесплатно. Эти кредиты в основном не возвращались, превращались в невозвратные долги, которые российская власть без особой публичности списала. А ведь это были деньги советского народа, то есть многих из нас, кто ещё жив. Невольно вспоминается расхожий мем Черномырдина: "Никогда такого не было, и вот опять!"
Кто-то может сказать, что, мол, та помощь была благим делом, помогла многим странам в их развитии. Это верно, только вот СССР она истощила, и он, вместо развития, рухнул. А если бы мы вместо этой помощи строили бы на те же самые кредиты производственные мощности у себя? Например, построили бы ещё пяток автомобильных заводов и завалили бы внутренний рынок легковушками. Построили бы лишнюю сотню электростанций, чтобы свет не отключали в поселках каждый второй день, как часто происходит в садовых товариществах под Москвой даже сейчас! Построили бы в два раза больше квартир для граждан и решили бы жилищную проблему. Газифицировали бы всю Россию, повысив качество жизни миллионов людей, в том числе дачников. А этим только сейчас вроде бы стали заниматься. Тогда и СССР, может, был бы до сих пор жив, и нам не пришлось бы воевать под Белгородом как в 1943 году. А стояли бы наши войска в Центральной Европе, наводя страх на НАТО.
Или корни такого поведения российских госкорпораций следует искать не в советских временах, а в более прагматичных 1990-х? Ведь как-то не верится, что те, кто выдвинулся на волне «рыночных реформ» страдали иллюзиями пролетарского интернационализма. Поэтому представляется, что "аттракцион невиданной щедрости", устроенный "Росатомом" в отношении Турции, является развитием философии 1990-х, лозунгом которых был тезис: "Бабло побеждает зло".
Российские начальники посчитали, что они самые умные. Все, что делали наши предки в отношении Турции, было не правильно, а вот они быстро порешают проблемы с турками, опираясь на денежные отношения. Мол, надо только втянуть Турцию в выгодные экономические связи, открыть российский рынок, показать преимущества технологического сотрудничества, построить задарма атомную электростанцию, создать газовый хаб. И всё: турки станут нашими друзьями, а от НАТО дистанцируются, может и не выйдут из него полностью, но будут как пятое колесо в телеге.
Вроде бы, прекрасный план. Но только на бумаге. И разработал его тот, кто плохо знает историю собственной страны, либо знает, но считает себя самым умным. А предыдущих руководителей страны от царей до вождей КПСС держит за недоумков, которые, мол, с Турцией отношения наладить не могли. И многоопытная турецкая дипломатия с удовольствием подыграла самоуверенным московским начальникам, получив от всего этого значительные экономические и военно-политические выгоды, но ничего не дав России взамен.
Между тем опыт истории показывает, что наши отношения с Турцией всегда были сложными и никогда не были дружественными. Короткие периоды тактических союзов, будь то против Наполеона в Европе, или против Антанты в первые годы большевизма, сменялись охлаждением и последующей враждебностью. Вот игнорирование этого опыта и явилось главным просчётом тех, кто затеял нынешнюю игру с Турцией и не нашел ничего лучше, чем вести эту игру путём подачек и уступок.
В результате этой игры мы оказались на грани вытеснения из Закавказья, где почти разрушен наш многовековой союз с Арменией. Турция ещё глубже проникла в Среднюю Азию, создав и укрепив Организацию тюркских государств. А с НАТО, как оказалось, Анкара ссориться совсем не собирается, и переходить на нашу сторону в геополитической конфронтации с Западом – тоже. И если кто-то в российских верхах ожидал, что Турция теперь будет "у нас на крючке", то на крючке оказались именно мы со своей недостроенной АЭС в Аккую, куда уже вбухали кучу денег, и со своими газопроводами через Турцию, которые в любой момент могут стать объектами турецкого шантажа российского руководства через Газпром.
Вот он, печальный итог внешней политики на турецком направлении, основанный на ошибочном марксистском тезисе о том, что экономика определяет политику, а не наоборот. Между тем, опыт международных отношений показывает, что вопросы безопасности и обороны, вопросы влияния в жизненно-важных регионах, всегда перевешивали в мировой политике соображения экономической выгоды.
И это было ещё раз наглядно продемонстрировано после возвращения Крыма и особенно после начала СВО. Вопреки ожиданиям многих российских руководителей, Запад, почувствовав угрозу своему мировому доминированию, не побоялся почти полностью разорвать экономические связи с нашей страной, хотя это и принесло ему значительные убытки. Даже от дешёвого газа отказался, вызвав истерику у личностей, привыкших к мантре о том, что "бабло побеждает зло". Оказалось, что совсем не побеждает. А впросак попадают именно те, кто руководствуется во внешней политике этой мантрой.
Одним словом, наша политика в отношении Турции должна вернуться к традиционному курсу российского государства. На первом месте должно быть сдерживание турецкого влияния в жизненно важных для нас регионах – Закавказье и Средней Азии. Здесь важно восстановить наш традиционный оборонный союз с Арменией. А Азербайджану надо ясно дать понять, что еслион останется вассалом Турции и проводником её влияния на постсоветском пространстве, то отношения с ним резко ухудшатся.
В странах Средней Азии и в российских тюркоязычных регионах, Москва должна развернуть мощную информационную кампанию против идеологии пантюркизма.
На днях руководители ряда Среднеазиатских государств приехали на встречу к Алиеву в оккупированный Нагорный Карабах, в армянский город Шуши. В этом городе после турко-азербайджанской оккупации 2020 года полным ходом идёт уничтожение армянского культурного наследия, и прежде всего христианских церквей. И эти руководители в полный голос солидаризовались с Азербайджаном, который поддерживает киевский режим, и выступили в унисон с Алиевым против Армении – страны-союзника по ОДКБ!
Поэтому Организацию тюркских государств надо рассматривать как враждебное России образование вроде НАТО, а не как досадное недоразумение и мелкий раздражитель.
В экономике надо вернуться к стандартным отношениям взаимовыгодной торговли. Никаких проектов, ставящих Россию хоть в малейшую зависимость от Турции, быть не должно. А имеющиеся проекты – безжалостно закрыть при первых же попытках турецкого шантажа. Конечно, также как и в случае с Северными потоками, мы здесь потеряем деньги. Но это будет небольшой платой за нашу безалаберность и раздутое самомнение.
И это будут намного меньшие потери, чем те, которые мы понесём, если пойдем на геополитические уступки Турции.*
Михаил АЛЕКСАНДРОВ
эксперт по военным и политическим вопросам, доктор политических наук
https://russia-armenia.info/node/98946
***
Российская газета "Ноев Ковчег", #1 (334), январь 2021 г.
Статья "Последствия Карабахской войны: сенсации, разоблачения, угрозы"
Подробности - в видеоматериале:
https://www.youtube.com/watch?v=3YMY_qXmij8
"Moscow has finally lost its influence in the post-Soviet space. Other players will come in her place," writes Konstantin Petrovich Eggert, a Russian expert, journalist, publicist, and columnist. He is a laureate of the Government of the Russian Federation Award in the field of mass media. We present to your attention his article
"The Russian Defense Ministry told reporters that Russian air defense systems have shot down about 90 Turkish-made Bayraktar UAVs since the beginning of the special operation. Earlier, as a sign of gratitude for the funds collected for the purchase of a drone, the manufacturing company presented Lithuania with a drone, asking to send money for humanitarian aid to Ukraine. The politician Alexander Sherin appreciated in his Telegram channel the generous gesture of the Turkish side, which sells strike drones to Ukrainian formations to carry out attacks on Russian servicemen:
"Stop, that is, the Turks cheerfully report on the next delivery of drones, knowing that with their help they will kill the Russian military until the Russian air defense forces shoot them down? Can someone explain what kind of nonsense is going on in this world. Maybe we don't understand something in this life? Was it Turkey that Russia supplied S-400 anti-aircraft missile systems worth $2.5 billion? In 2003, Russia began supplying Turkey via the Blue Stream gas pipeline, which was built by Gazprom, and in 2014, the construction of a new South Stream gas pipeline to Turkey was launched, while Erdogan needs even more Russian gas. At the moment, the Russian state corporation Rosatom is building a nuclear power plant in Turkey, and this is the first nuclear power plant on the territory of this Republic. The commissioning of the facility is scheduled for 2023, and the cost of the project is $ 22 billion, attention, Russian investments!
That is, Russia sells gas to Turkey, supplies modern S-400s, builds nuclear power plants and sends tourists, and the Turks openly supply our opponent with Bayraktars. Or maybe the high offices will finally make tough decisions? The tourist flow from Russia to Turkey is closed. Gas prices should be revised in line with the increase, the timing of the launch of the nuclear power plant should be shifted until the end of the military operation. To buy these drones for the Russian army for several years ahead at the expense of future gas supplies, with Turkey's commitment not to sell Bayraktar to third countries. Because this "sly fox", apparently, does not remember the good and does not understand in a good way. The lives of our military are above all else, and for their sake, it's time to not only scare those who blindly supply weapons to Ukraine with nuclear weapons."
realtribune.ru
https://russia-armenia.info/node/83625
Moscow's policy in Armenia, incomprehensible in form and completely idiotic in content, arouses indignation not only among patriotic and pro-Western forces in Yerevan, Artsakh and the Diaspora. Anger and bewilderment have seized not just pro-Russian, but loyal to the Kremlin, as they say, the soul and body of Russian experts. We present to your attention an interview with, perhaps, the most pro-Russian expert in the Armenian environment, a well-known political scientist, MGIMO professor Andranik Migranyan. Here is what he said in an interview with the pro-Russian media: “Today there is a lot of speculation about the Zangezur Corridor, they say, it is beneficial to Russia. But so far not a single Russian politician, diplomat, expert has been able to intelligibly explain the country's mythical benefit in this context. The corridor is profitable for Ankara, for Baku too, and for Moscow - for what ?! "...
Read more:
https://russia-armenia.info/node/79744
According to Mikhail Alexandrov, a well-known Russian expert on military and political issues, Doctor of Political Sciences, as a result of its short-sighted game, Russia found itself "on the verge of being ousted from Transcaucasia, where our centuries-old alliance with Armenia has almost been destroyed. Turkey penetrated even deeper into Central Asia, creating and strengthening the Organization of Turkic States. And as it turned out, Ankara is not going to quarrel with NATO at all, and it is also going to side with Russia in a geopolitical confrontation with the West. And if someone in the Russian leadership expected that Turkey would now be "on the hook", then it was us, the Russians, who were on the hook"…
***
The organization of the Turkic states should be considered as an entity hostile to Russia, like NATO The other day, the head of Rosatom, Alexey Likhachev, gave a remarkable interview to the Rossiya-1 channel. According to him, the money that Rosatom transfers to Turkey for the construction of the Akkuyu nuclear power plant is being arrested. "The settlement system is under attack. They are seizing money," Likhachev complained on the air of the program "Moscow. Kremlin. Putin." Wow, how bad it turned out! The question arises, what was Mr. Likhachev thinking about when he started this project on such unfavorable terms for Russia? Well, it is understandable if the construction of the nuclear power plant was paid for by the Turkish side. And now, it seems, the project, where Russia has invested a lot of money, has become the object of blackmail by Turkey. Erdogan did not like something about Moscow's behavior, and he decided to exert pressure. The Turks themselves do not lose anything. Turkish contractors have made good money on the project, made a profit and can safely reorient themselves to other areas. But Rosatom has squandered several hundred billion rubles of public money. After all, this is a state-owned company and all the money there is state-owned! The situation is very similar to the previous activities of Gazprom, whose gas pipelines are rotting aimlessly at the bottom of the Baltic Sea. But at least they thought to share the costs with Western companies, which also suffered losses. Although, of course, this does not make it easier for the Russian budget. And what can we say about the lost benefits for the country - if Gazprom had spent this money on gasification of Russia, and not on supplying gas to "Western partners"?
The question arises, what was it? Is this behavior of state-owned companies a relapse of Soviet practices of providing "international assistance" to various countries in Asia, Africa or Latin America, resurrected in the brains of former Komsomol functionaries? After all, a significant part of this assistance was provided at the expense of loans from the USSR, that is, virtually free of charge. These loans were mostly not repaid, turned into non-refundable debts, which the Russian government wrote off without much publicity. But it was the money of the Soviet people, that is, many of us who are still alive. I can't help but remember Chernomyrdin's popular meme: "This has never happened, and here it is again!" Someone may say that, they say, that help was a good thing, helped many countries in their development. This is true, but it exhausted the USSR, and instead of developing, it collapsed. And if, instead of this assistance, we would build production facilities at home with the same loans? For example, they would have built five more automobile factories and flooded the domestic market with cars. They would have built an extra hundred power plants so that the lights would not be turned off in the villages every second day, as often happens in garden associations near Moscow even now! We would have built twice as many apartments for citizens and solved the housing problem. We would have gasified the whole of Russia, improving the quality of life of millions of people, including summer residents. And it seems that they have only now begun to do this. Then the USSR might still be alive, and we would not have to fight near Belgorod as in 1943. And our troops would be standing in Central Europe, causing fear in NATO. Or should the roots of such behavior of Russian state corporations be sought not in Soviet times, but in the more pragmatic 1990s? After all, somehow it is hard to believe that those who advanced in the wake of "market reforms" suffered from the illusions of proletarian internationalism. Therefore, it seems that the "attraction of unprecedented generosity" organized by Rosatom in relation to Turkey is a development of the philosophy of the 1990s, the slogan of which was the thesis: "Money conquers evil".
The Russian bosses thought they were the smartest. Everything our ancestors did in relation to Turkey was wrong, but they quickly solve problems with the Turks based on monetary relations. They say that it is only necessary to involve Turkey in profitable economic ties, open the Russian market, show the advantages of technological cooperation, build a nuclear power plant for free, create a gas hub. And that's it: the Turks will become our friends, and they will distance themselves from NATO, maybe they will not leave it completely, but they will be like the fifth wheel in a cart. It seems like a great plan. But only on paper. And it was developed by someone who does not know the history of his own country well, or knows it, but considers himself the smartest. And the previous leaders of the country, from the tsars to the leaders of the CPSU, are held as imbeciles who, they say, could not establish relations with Turkey. And the experienced Turkish diplomacy was happy to play along with the self-confident Moscow bosses, receiving significant economic and military-political benefits from all this, but giving Russia nothing in return. Meanwhile, the experience of history shows that our relations with Turkey have always been difficult and have never been friendly. Short periods of tactical alliances, whether against Napoleon in Europe or against the Entente in the early years of Bolshevism, were followed by cooling and subsequent hostility. Ignoring this experience was the main miscalculation of those who started the current game with Turkey and found nothing better than to play this game through handouts and concessions. As a result of this game, we were on the verge of being ousted from Transcaucasia, where our centuries-old alliance with Armenia was almost destroyed. Turkey penetrated even deeper into Central Asia, creating and strengthening the Organization of Turkic States. And as it turned out, Ankara is not going to quarrel with NATO at all, and it is also going to switch to our side in the geopolitical confrontation with the West. And if someone at the Russian top expected that Turkey would now be "on the hook", then it was us who were on the hook with our unfinished nuclear power plant in Akkuyu, where a lot of money had already been poured in, and with our gas pipelines through Turkey, which at any moment could become objects of Turkish blackmail by the Russian leadership through Gazprom.
Here it is, the sad result of foreign policy in the Turkish direction, based on the erroneous Marxist thesis that economics determines policy, and not vice versa. Meanwhile, the experience of international relations shows that security and defense issues, issues of influence in vital regions, have always outweighed considerations of economic benefit in world politics. And this was clearly demonstrated once again after the return of Crimea and especially after the start of the civil war. Contrary to the expectations of many Russian leaders, the West, sensing a threat to its global dominance, was not afraid to almost completely sever economic ties with our country, although this brought it significant losses. He even refused cheap gas, causing hysteria among individuals accustomed to the mantra that "Money conquers evil." It turned out that he was not winning at all. And it is those who are guided by this mantra in foreign policy who get into trouble. In short, our policy towards Turkey should return to the traditional course of the Russian state. In the first place should be the containment of Turkish influence in the regions vital to us – Transcaucasia and Central Asia. It is important to restore our traditional defense alliance with Armenia here. And Azerbaijan should be made clear that if it remains a vassal of Turkey and a conductor of its influence in the post-Soviet space, then relations with it will deteriorate sharply. In the countries of Central Asia and in the Russian Turkic-speaking regions, Moscow should launch a powerful information campaign against the ideology of pan-Turkism.
Recently, the leaders of a number of Central Asian states came to meet Aliyev in the occupied Nagorno-Karabakh, in the Armenian city of Shushi. After the Turkish-Azerbaijani occupation in 2020, the destruction of the Armenian cultural heritage, and above all Christian churches, is in full swing in this city. And these leaders fully supported Azerbaijan, which supports the Kiev regime, and spoke in unison with Aliyev against Armenia, a CSTO ally country! Therefore, the Organization of the Turkic states should be considered as an entity hostile to Russia like NATO, and not as an annoying misunderstanding and a minor irritant. In economics, it is necessary to return to the standard relations of mutually beneficial trade. There should be no projects that put Russia at least in the slightest dependence on Turkey. And existing projects should be ruthlessly closed at the first attempts of Turkish blackmail. Of course, as in the case of the Nord Streams, we will lose money here. But it will be a small price to pay for our carelessness and inflated self-esteem. And these will be much smaller losses than those that we will suffer if we make geopolitical concessions to Turkey.* Mikhail ALEXANDROV Expert on military and political issues, Doctor of Political Science
https://russia-armenia.info/node/98946
At the joint parade of Turkish-Azerbaijani troops held in Baku, President of Turkey Receb Tayyip Erdogan, making a speech, literally said the following to the whole world: “The defeat of Karabakh was a consequence of the direct assistance of Russia and personally of its President Vladimir Putin, without whom the Turks with Azerbaijanis today would not have this victory".
Considering the large-scale assistance provided by the Russian authorities to the Azerbaijani army in the war against the Armenian people, Azerbaijani President Ilham Aliyev invited his Russian counterpart to take part in the parade. But the Kremlin politely declined the invitation, realizing it would be the final nail in the coffin of a 300-year-old Armenian-Russian strategic alliance.
"Noah's Ark" Russian newspaper, # 1 (334), January 2021
"Consequences of the Karabakh War: Sensations, Reveals, Threats" article
https://noev-kovcheg.ru/mag/2021-01/7159.html
Հիշեցնենք, որ Ուկրաինայի ռազմական գերատեսչությունը և Թուրքիայի պաշտպանական արդյունաբերության վարչությունը (SSB) նավերի մատակարարման վերաբերյալ համաձայնագիր են կնքել 2020 թվականի դեկտեմբերին։ Կորվետների շինարարության գլխավոր կապալառու է նշանակվել թուրքական STM պետական ինժեներական ընկերությունը։ "Հեթման Իվան Մազեպա" գլխամասային կորվետի շինարարությունը սկսվել է 2021 թվականի հուլիսին։ Հիմնարկեքի արարողությունը տեղի է ունեցել 2021 թվականի սեպտեմբերի 7-ին, իսկ նավը ջրի վրա է իջեցվել 2022 թվականի հոկտեմբերի 2-ին։ Այժմ այն փորձարկվում է Սև ծովում։ Երկրորդ կորվետի շինարարությունը սկսվել է 2023 թվականի օգոստոսին։
Թեև ի սկզբանե Թուրքիայի և Ուկրաինայի միջև համաձայնագիրը ենթադրում էր երկու "Ադա" տեսակի կորվետների մատակարարում, Ստամբուլում IDEF-2023 ցուցահանդեսի ժամանակ "Naval News"-ին տված հարցազրույցում Թուրքիայում Ուկրաինայի դեսպան Վասիլի Բոդնարը հայտարարել է, որ նախագծի շրջանակներում կարող է ձեռք բերվել ևս երկու կորվետ։ "Ադա" դասի կորվետների տոննաժը 2300 տոննա է, երկարությունը՝ 99,5 մետր, լայնությունը՝ 14,4 մետր։ CODAG տիպի համակցված դիզելային-գազատուրբինային էլեկտրակայանը թույլ է տալիս զարգացնել մինչև 29 հանգույց արագություն: Այս տեսակի նավերը նախատեսված են բազմաֆունկցիոնալ գործողությունների համար, ներառյալ հակասուզանավային պայքարը, ծովային պարեկությունը և առափնյա պաշտպանությունը: Դրանք հագեցած են բարդ սենսորային համակարգերով, ներառյալ Smart-S Mk 2 օդային հսկողության ռադարը: Սպառազինությունը ներառում է իտալական Leonardo խմբի 76 մմ հրետանային կայանք, թուրքական Aselsan-ի հեռակառավարվող STAMP մարտական մոդուլները (հագեցած են 12,7 մմ կամ 7,62 մմ գնդացիրներով) և 35 մմ "Գյոքդենիզ" արտկոմպլեքսը։ Բացի այդ, զինանոցում նախատեսված են ուղղահայաց արձակման կայանքներ MICA VL զենիթային հրթիռների համար։ ԶԼՄ-ներում նշվում է նաև, որ կորվետների վրա կարող են տեղակայվել արևմտյան "Հարպուն" հականավային հրթիռները և, հնարավոր է, ուկրաինական "Նեպտուն"հականավային հրթիռները:
https://flotprom.ru/2024/%D0%A2%D1%83%D1%80%D1%86%D0%B8%D1%8F26/
Հ. Գ. Ռուսազգի շատ քաղաքական գործիչներ, փորձագետներ, քաղաքագետներ, լրագրողներ և պարզապես մեկնաբաններ արդեն խճճվել են տարբեր ենթադրությունների մեջ ու մինչ օրս չեն կարողանում պատասխանել հետևյալ հարցին. ինչո՞ւ է Մոսկվան շարունակում ֆինանսավորել Թուրքիային, որն արդեն բացահայտ զինում է Ռուսաստանի թշնամիներին: Ինչո՞ւ է Ռուսաստանը, օրինակ, Թուրքիայի համար 22 միլիարդ դոլարի ատոմակայան կառուցում Աքքույուում (!), ընդ որում, այդ հսկայական գումարը հատկացրել է ոչ թե Թուրքիան, այլ հենց Ռուսաստանը (!)։ Եվ ու՞մ համար: Թուրքիայի համար, որը զինում է Ուկրաինային (!)։ Ախր հոգեպես առողջ մարդը չի կարող օգնել իր թշնամիներին, ընդ որում օգնել համառորեն ու շատ ակտիվ: Ինչպե՞ս կարելի է այդչափ ավանակ լինել, ինչո՞վ բացատրել ռուսական քաղաքականության այս իշակիզմը։ Այս առնչությամբ ուշագրավ դիտարկում է արել համացանցի ռուս օգտատերերից մեկը, որը թաքնվում է "Էսկապիստուս" նիկի տակ։ Նրա խոսքերով՝ "մեր նախնիների զինանշանը երկգլխանի էշն է", որը պատկերված է "Ոսկե Հորդայի" թյուրքական մետաղադրամի վրա (լուսանկարում)։ Մոսկվայի հովանավոր "Ոսկե Հորդայի" զինանշանը հենց երկգլխանի էշն է: "Այնպես որ, Սոֆյա Պալեոլոգի և նրա միակ Ժառանգության՝ երկգլխանի արծվի հետ կապված պատմությունը ոչ մի կապ չունի Ռուսաստանի հետ։ Մենք չենք սերում Բյուզանդիայից, մենք այլ արմատներ ունենք: Պարզապես մեր նախնիները մի փոքր ավելի ազնիվ էին, քան մենք, ու հասկանում էին՞ որ իրենցից արծիվն դուրս չի գա" (https://escapistus.livejournal.com/2847054.html)
Ինչպես ասում են՝ no comment, ավելացնելու բան չկա․.. Լուսանկարում ' թյուրքական մետաղադրամ' երկգլխանի էշի պատկերով։ Սա Մոսկվայի հովանավոր "Ոսկե Հորդայի" զինանշանն է․․․
***
ՌՈՒՍԱՍՏԱՆԸ ՇԱՐՈՒՆԱԿՈՒՄ Է ՀԻՄԱՐՈՒԹՅՈՒՆ ԱՆԵԼ ՀԻՄԱՐՈՒԹՅԱՆ ՀԵՏևԻՑ. ՀԱՅԱՑՔ ՄՈՍԿՎԱՅԻՑ
Ռազմական և քաղաքական հարցերով ռուս հայտնի փորձագետ, քաղաքական գիտությունների դոկտոր Միխայիլ Ալեքսանդրովի խոսքերով՝ իր անհեռատես խաղի արդյունքում Ռուսաստանը հայտնվել է "Անդրկովկասից դուրս մղման եզրին, որտեղ գրեթե ավերվել է Հայաստանի հետ մեր դարավոր դաշինքը։ Թուրքիան էլ ավելի խորը ներթափանցեց Միջին Ասիա՝ ստեղծելով և ամրապնդելով թյուրքական պետությունների կազմակերպությունը։ Իսկ ՆԱՏՕ-ի հետ, ինչպես պարզվեց, Անկարան ամենևին էլ չի պատրաստվում փչացնել հարաբերությունները, և Արևմուտքի հետ աշխարհաքաղաքական առճակատման մեջ չի ցանկանում անցնել Ռուսաստանի կողմը։ Ու եթե ինչ-որ մեկը ռուսական վերևներում սպասում էր, որ Թուրքիան հիմա մեր «թակարդում» կլինի, ապա «թակարդում» ենք հայտնվել հենց մենք՝ ռուսներս"․․․
***
Թյուրքական պետությունների կազմակերպությունը Ռուսաստանի համար պետք է դիտարկել որպես ՆԱՏՕ-ի նման թշնամական կազմավորում
Օրերս "Ռոսատոմի" ղեկավար Ալեքսեյ Լիխաչովը ուշագրավ հարցազրույց է տվել "Ռոսիա-1" ալիքին։ Նրա խոսքերով՝ այն գումարները, որոնք "Ռոսատոմը" փոխանցում է Թուրքիա՝ "Աքքույու" ատոմակայանի կառուցման համար, կալանքի տակ են հայտնվում։ "Փոխհաշվարկների համակարգը հարվածի տակ է։ Նրանք՝ թուրքերը, մեր փողերն են ձերբակալում", - բողոքել է Լիխաչովը "Մոսկվա. Կրեմլ. Պուտին" հեռուստածրագրի եթերում: Տեսա՞ք ինչ վատ բան ստացվեց: Հարց է ծագում․ բա ինչի՞ մասին էիր մտածում, պարոն Լիխաչով, երբ սկսում էիր այդ նախագիծը Ռուսաստանի համար նման անբարենպաստ պայմաններով: Էլի հասկանալի կլիներ, եթե ատոմակայանի կառուցման համար վճարեր թուրքական կողմը։ Իսկ հիմա նախագիծը, որտեղ Ռուսաստանը հսկայական գումարներ է ներդրել, Թուրքիայի կողմից կարծես շանտաժի առարկա է դարձել։ Ինչ-որ բան դուր չի եկել Էրդողանին Մոսկվայի վարքագծում, և նա որոշել է ճնշում գործադրել։ Թուրքերն դրանից ոչինչ չեն կորցնում։ Թուրքական կապալառուները նախագծի վրա լավ գումար են վաստակել, շահույթ են ստացել և կարող են հանգիստ վերակողմնորոշվել այլ ուղղություններով։ Իսկ ահա "Ռոսատոմը" մի քանի հարյուր միլիարդ ռուբլի պետական փող է քամուն տվել։ Չէ՞ որ "Ռոսատոմը" պետական ընկերություն է եւ նրա ծախսած գումարները նույնպես պետական են։
Իրավիճակը շատ է հիշեցնում "Գազպրոմի" նախորդ գործունեությունը, որի գազատարներն հիմա աննպատակ փտում են Բալթիկ ծովի հատակին։ Բայց այնտեղ գոնե գլխի ընկան ծախսերը կիսել արևմտյան ընկերությունների հետ, որոնք նույնպես վնասներ են կրել։ Չնայած Ռուսաստանի պետբյուջեն դրանից, իհարկե, առանձնապես չի շահել։ Իսկ ի՞նչ կարելի է ասել երկրի համար բաց թողնված օգուտի մասին, եթե "Գազպրոմն" այդ գումարները ծախսեր Ռուսաստանին գազաֆիկացնելու, այլ ոչ թե "արեւմտյան գործընկերներին" գազ մատակարարելու վրա։
Հարց է ծագում․ ի՞նչ էր դա։ Արդյո՞ք պետական ընկերությունների նման պահվածքը չի հանդիսանում Ասիայի, Աֆրիկայի կամ Լատինական Ամերիկայի տարբեր երկրներին "միջազգային օգնություն" ցուցաբերելու սովետական պրակտիկայի ռեցիդիվ, որը հարություն է առել նախկին կոմսոմոլ պաշտոնյաների ուղեղներում: Չէ՞ որ այդ օգնության զգալի մասը տրամադրվում էր ԽՍՀՄ վարկերի հաշվին, այսինքն՝ փաստացի անվճար։ Այդ վարկերը հիմնականում չեն վերադարձվել, վերածվել են չվերադարձվող պարտքերի, որոնք ռուսական իշխանությունն առանց մեծ հրապարակայնության դուրս է գրել։ Բայց դա սովետական ժողովրդի փողերն էին, այսինքն՝ մեզանից շատերի գումարները (նրանց փողերը, ովքեր դեռ կենդանի են): Ակամայից հիշում ես Չերնոմիրդինի հայտնի մեմը․ "Երբեք նման բան չի եղել, և ահա՝ նորի՜ց"։
Ինչ-որ մեկը կարող է ասել, որ, իբր, այդ օգնությունը լավ գործ էր, օգնեց շատ երկրների իրենց զարգացման մեջ։ Դա ճիշտ է, միայն թե ԽՍՀՄ-ին այն պարզապես հյուծեց ու երկիրը, զարգանալու փոխարեն, փլուզվեց։ Իսկ եթե մենք այդ օգնության փոխարեն նույն վարկերի վրա արտադրական հզորություններ կառուցեինք մեզ մոտ՞։ Օրինակ՝ մի հինգ հատ ավտոմոբիլային գործարան կառուցեինք և ներքին շուկան լցնեինք թեթև մարդատար մեքենաներով։ Կամ կառուցեինք լրացուցիչ հարյուր էլեկտրակայաններ, որպեսզի ամեն երկրորդ օրը գյուղերում լույսը չանջատվի, ինչպես հաճախ տեղի է ունենում Մոսկվայի մերձակայքում գտնվող գործընկերություններում նույնիսկ հիմա: Երկու անգամ ավելի շատ բնակարաններ կկառուցեինք քաղաքացիների համար և կլուծեինք բնակարանային խնդիրը։ Կգազաֆիկացնեինք ամբողջ Ռուսաստանը՝ բարձրացնելով միլիոնավոր մարդկանց կյանքի որակը։ Իսկ դրանով միայն հիմա են կարծես սկսել զբաղվել։ Այն դեպքում ԽՍՀՄ-ը, գուցե, դեռ կենդանի լիներ, և մենք ստիպված չէինք լինի կռվել Բելգորոդի մոտ, ինչպես 1943 թվականին։ Իսկ մեր զորքերը կկանգնեին Կենտրոնական Եվրոպայում՝ վախեցնելով ՆԱՏՕ-ին։ Իսկ գուցե՞ ռուսական պետական կորպորացիաների նման պահվածքի արմատները պետք է փնտրել ոչ թե խորհրդային տարիներին, այլ ավելի պրագմատիկ 1990-ականներին։ Չէ՞ որ մի տեսակ չես կարողանում հավատալ, որ նրանք, ովքեր "առաջադիմել" են "շուկայական բարեփոխումների" ալիքի վրա, տառապել են պրոլետարական ինտերնացիոնալիզմի պատրանքներով։ Ուստի, թվում է, թե "Ռոսատոմի" կողմից Թուրքիայի նկատմամբ ցուցաբերած "չտեսնված առատաձեռնության ատրակցիոնը" 1990-ականների փիլիսոփայության զարգացումն է, որի կարգախոսն էր "Դրամը հաղթում է չարին" թեզը։
Ռուսաստանի ներկայիս ղեկավարները կարծում են, թե իրենք ամենախելացին են այս աշխարհում։ Այն ամենը, ինչ անում էին մեր նախնիները Թուրքիայի նկատմամբ, իբր ճիշտ չէր, իսկ ահա նրանք արագորեն իբր լուծում են թուրքերի հետ կապված բոլոր խնդիրները՝ հենվելով դրամական հարաբերությունների վրա։ Իբր պետք է միայն Թուրքիային ներքաշել շահավետ տնտեսական կապերի մեջ, բացել ռուսական շուկան նրանց ապրանքների առջև, ցույց տալ տեխնոլոգիական համագործակցության առավելությունները, անշահավետ ատոմակայան կառուցել նրանց համար, գազային հանգույց ստեղծել եվ վերջ՝ թուրքերը կդառնան մեր բարեկամները, իսկ ՆԱՏՕ-ից կամ կհեռանան, կամ գուցե ամբողջությամբ դուրս չգան, բայց կլինեն ՆԱՏՈ-ի մեջ սայլի հինգերորդ անիվի նման։
Թվում է, թե հրաշալի ծրագիր է։ Բայց միայն թղթի վրա: Եվ այն մշակել է նա, ով վատ գիտի սեփական երկրի պատմությունը, կամ գիտի, բայց իրեն համարում է Ամենախելացին։ Իսկ երկրի նախորդ ղեկավարներին՝ թագավորներից մինչև ԽՄԿԿ առաջնորդներ, համարում է ապուշներ, որոնք, իբր, Թուրքիայի հետ հարաբերություններ հաստատել չէին կարող։ Թուրքական բազմափորձ դիվանագիտությունը հաճույքով խաղաց Մոսկվայի ինքնավստահ ղեկավարների հետ՝ այդ ամենից ստանալով զգալի տնտեսական և ռազմաքաղաքական օգուտներ, փոխարենը ոչինչ չտալով Ռուսաստանին։ Մինչդեռ պատմության փորձը ցույց է տալիս, որ Թուրքիայի հետ մեր հարաբերությունները միշտ էլ բարդ են եղել ու երբեք բարեկամական չեն եղել։ Մարտավարական դաշինքների կարճ ժամանակահատվածները՝ լինի դա Եվրոպայում Նապոլեոնի դեմ, թե բոլշևիզմի առաջին տարիներին Անտանտի դեմ, փոխարինվեցին սառեցմամբ և դրան հաջորդած թշնամանքով։ Ահա այդ փորձի անտեսումը հենց նրանց հիմնական սխալ հաշվարկն էր, ովքեր Թուրքիայի հետ ներկայիս խաղը սկսեցին և չգտան ավելի լավ բան, քան այդ խաղը զիջումների ու կորուստների ճանապարհով տանելը։ Այդ խաղի արդյունքում մենք հայտնվել ենք Անդրկովկասից դուրս մղման եզրին, որտեղ գրեթե ավերվել է Հայաստանի հետ մեր դարավոր դաշինքը։ Թուրքիան էլ ավելի խորը ներթափանցեց Միջին Ասիա՝ ստեղծելով և ամրապնդելով թյուրքական պետությունների կազմակերպությունը։ Իսկ ՆԱՏՕ-ի հետ, ինչպես պարզվեց, Անկարան ամենևին էլ չի պատրաստվում փչացնել հարաբերությունները, և Արևմուտքի հետ աշխարհաքաղաքական առճակատման մեջ չի ցանկանում անցնել Ռուսաստանի կողմը։ Ու եթե ինչ-որ մեկը ռուսական վերևներում սպասում էր, որ Թուրքիան հիմա մեր «թակարդում» կլինի, ապա «թակարդում» ենք հայտնվել ենք հենց մենք՝ ռուսներս՝ Աքքույուի մեր կիսակառույց ԱԷԿ-ով, որտեղ արդեն մեծ գումարներ են խժռում, և Թուրքիայի տարածքով մեր գազատարներով, որոնք ցանկացած պահի կարող են դառնալ ռուսական ղեկավարության նկատմամբ թուրքական շանտաժի օբյեկտը "Գազպրոմի" միջոցով։
Ռուսական "Ноев Ковчег" ( "Նոյան Տապան" ) թերթ, # 1 (334), Հունվար 2021 «Ղարաբաղյան պատերազմի հետևանքները. սենսացիաներ, բացահայտումներ, սպառնալիքներ» հոդվածից
https://noev-kovcheg.ru/mag/2021-01/7159.html
***
"ՌՈՒՍԱԿԱՆ ԴԻՎԱՆԱԳԻՏՈՒԹՅՈՒՆԸ ԻՆՔՆ ԷԼ ՄԻՆՉ ՕՐՍ ՉԻ ՀԱՍԿԱՆՈՒՄ, ԹԵ ԻՆՉ Է ԱՐԵԼ". ՀԱՅԱՑՔ ՌԴ-ԻՑ
Նույնիսկ Կրեմլին նվիրված Անդրանիկ Միհրանյանը չդիմացավ...
Մոսկվայի՝ ձևով անհասկանալի, բովանդակությամբ միանգամայն ապուշ քաղաքականությունը Հայաստանում հարուցում է Երևանի, Արցախի և Սփյուռքի ոչ միայն հայրենասեր ու արևմտամետ ուժերի վրդովմունքը։ Զայրույթն ու տարակուսանքը արդեն պատել են ոչ թե պարզապես ռուսամետ, այլ Կրեմլին, ինչպես ասում են, հոգով ու մարմնով նվիրված փորձագետներին։ Ձեր ուշադրությանն ենք ներկայացնում հայկական միջավայրում թերևս ամենառուսամետ փորձագետ, հայտնի քաղաքագետ, ՄԳԻՄՕ-ի պրոֆեսոր Անդրանիկ Միհրանյանի հարցազրույցը ռուսամետ լրատվամիջոցներին. "Այսօր շատ են շահարկումները "Զանգեզուրի միջանցքի" թեմայով, թե, իբր, դա ձեռնտու է Ռուսաստանին։ Սակայն մինչ օրս ոչ մի ռուս քաղաքական գործիչ, դիվանագետ, փորձագետ չի կարողացել իմաստալից կերպով բացատրել այդ համատեքստում երկրի առասպելական շահը։ Անկարային միջանցքը ձեռնտու է, Բաքվին՝ նույնպես, իսկ Մոսկվային՝ ինչո՞վ"...
Կարդալ ավելին.
Կրեմլի գլխավոր գաղափարախոսներից մեկը խոսեց հայ ժողովրդի նկատմամբ Ռուսաստանի ղեկավարության դավաճանության մասին...
"Մենք օգնել ենք Ադրբեջանին վերադարձնել Ղարաբաղը", - ադրբեջանական ԶԼՄ-ներին ասել է Կրեմլի գլխավոր գաղափարախոսներից մեկը՝ Ալեքսանդր Դուգինը։ Նրա վկայությամբ Պուտինն "մեծ, շատ մեծ դժվարությամբ կառուցեց մի մոդել, որը Ղարաբաղում դրական արդյունքի բերեց Բաքվի համար։ Ջանքերը պարզապես տիտանական էին։ Ռուսաստանը պատրաստ է օգնել ընկերներին և Պուտինը Ալիևին ընկալում է որպես իր ռազմավարական գործընկեր"։
Նրա խոսքերով՝ "հիմա եկել է ՀԱՊԿ-ին եւ ԵՏՄ-ին անդամակցելու Բաքվի ժամանակը". "Արդեն ոչ մի տրամաբանական հակասություն չկա, թե ինչու դա չպետք է տեղի ունենա: ԵՏՄ-ին Ադրբեջանի անդամակցության ձգձգումը, այդ ուղղությամբ շարժման բացակայությունն արդեն կստեղծի, իմ կարծիքով, Մոսկվայի մոտ որոշակի թյուրիմացություն"։
Դուգինը ադրբեջանական լրատվամիջոցներին բացահայտորեն ասում է, որ Ռուսաստանի ղեկավարությունը "արել է այն ամենը, ինչ պահանջվում էր", կատարել է ադրբեջանցիներին տված իր բոլոր խոստումները, ազերիները պետք է շնորհակալ լինեն Կրեմլին հայ ժողովրդի դեմ պատերազմում ցուցաբերած աջակցության համար, սակայն Բաքուն չի գնահատել Կրեմլի դավաճանությունը Հայաստանի հանդեպ և առաջվա պես շարժվում է դեպի Թուրքիա:
Մեջբերում ենք Կրեմլի գաղափարախոսին, պարզապես կարդացեք. "Մենք զոհաբերել ենք մեր դաշնակցին (Հայաստանին - խմբ.), իսկ ի պատասխան մենք ստանում ենք բոլորովին ոչմիութենական ուժի (Թուրքիայի - խմբ.) ամրապնդում։ Արդյո՞ք դրա համար էր ստեղծվել Մոսկվա-Բաքու հեռանկարային ռազմավարական առանցքը, Հարավային Կովկասում Ադրբեջանի՝ որպես Ռուսաստանի գլխավոր ռազմավարական դաշնակցի դիրքավորումը։ Ոչ: Մենք մեր խնդիրը կատարել ենք, սպասում ենք Ադրբեջանի պատասխան քայլին։ Հիմա հերթը Բաքվին է"։
Ըստ էության, կրեմլյան ևս մի փորձագետ-գաղափարախոս լրագրողներին հայտնեց այն մասին, որ ՀԱՊԿ անդամ Ռուսաստանի ղեկավարությունը օգնել է ՆԱՏՕ-ի անդամ Թուրքիային և Թուրքիայի դաշնակից Ադրբեջանին հաղթել ՀԱՊԿ մեկ այլ անդամի՝ Հայաստանին։ Եվ ոչ թե պարզապես օգնեց, այլ Հայաստանի և Ղարաբաղի ղեկավարության գործակալական ցանցի միջոցով ձեռնարկեց բոլոր միջոցները ՀՕՊ-ի և զրահատեխնիկայի հայկական միջոցների չեզոքացման համար։ Այդ ստոր դավաճանության արդյունքում հայ ժողովուրդը կորցրեց իր ավելի քան 5000 որդիներին ու դուստրերին և իր հնագույն տարածքների զգալի մասը։ Այս աննախադեպ ստորության գնահատականը պետք է տան հայ և ռուս ժողովուրդների լավագույն ներկայացուցիչները...
Ու Կրեմլի գլխավոր գաղափարախոսի, թերևս, ամենահետաքրքիր միտքը, որ հնչեց նրա հայտարարություններում, մեջբերում. "Կարծում եմ, որ Պուտինն ու Փաշինյանը պարզապես պայմանավորվել են Հայաստանից դուրս շպրտել ամերիկացիներին, որպեսզի նրանք ոչ մի կերպ չբարդացնեն իրավիճակը"...
Կարդալ ավելին.
https://www.lragir.am/ru/2021/04/18/202744/
Комментариев нет:
Отправить комментарий